Urodził się w rodzinie chłopskiej. Kształcił się w gimnazjum w Nowym Mieście nad Pilicą i w Warszawie. W latach 1927–1931 studiował na WPiAUW. W 1939 uzyskał uprawnienia adwokackie. Należał do ZMW RP. Był kolejno: sekretarzem Zarządu Powiatowego ZMW RP w Sokołowie Podlaskim, zastępcą członka Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1933), sekretarzem Zarządu Wojewódzkiego ZMW RP w Lublinie (1934–1936) i od 1935 zasiadał w Naczelnym Komitecie Wykonawczym Stronnictwa Ludowego. Współredagował „Młodą myśl ludową”.
W 1944 wstąpił do „lubelskiego” SL. W latach 1945–1946 należał do PSL, usunięty jako przeciwnik Stanisława Mikołajczyka. W 1945 zeznawał jako świadek w sprawie zamordowania w niejasnych okolicznościach działacza PSL Bolesława Ścibiorka[2]. Z inspiracji PPR przed referendum w 1946 dokonał rozłamu w PSL, tworząc prokomunistyczną partię PSL „Nowe Wyzwolenie” (był jej pierwszym przywódcą, potem zastąpił go Bronisław Drzewiecki). W 1947 partia ta zjednoczyła się z SL. Po zjednoczeniu SL i PSL, w latach 1949–1964 był członkiem NKW nowej partii ZSL.
Był posłem do Krajowej Rady Narodowej, Sejmu Ustawodawczego i Sejmu I kadencji. Pełnił też funkcję wiceministra sprawiedliwości, a w latach 1946–1957 sędziego Sądu Najwyższego.
Opublikował liczne książki i artykuły, w tym pracę pt. Adwokatura. Jej funkcje i oblicze, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1953. Należał do komitetu redakcyjnego „Roczników Dziejów Ruchu Ludowego”.