Szekel (też sykl[1]) – starożytna hebrajska miara masy i pieniądza. 1 szekel był równy około 11 g.
Również miara babilońska, stosowana w dolinie Tygrysu i Eufratu.
Na podstawie tabliczek glinianych wiemy, że stosowano ją w II tysiącleciu przed narodzeniem Chrystusa. Stosowana też jako pieniądz, odpowiadała masie srebra jednego szekla.
System miar w dolinie rzek był następujący:
- talent to jest 30,5 kg srebra = 60 minom (bintu)
- mina to jest 505 g srebra = 60 szeklom
- szekel to jest 8,41 g srebra = 24 obolom.
Obol nie był właściwie jednostką masy i był zapożyczony z systemu greckiego, gdzie talent równy był
1000 drachm. Masa talentu była zmienna – w różnych okresach i miejscach ta sama nazwa oznaczała inne masy.
Najmniejszą jednostką masy w państwach wschodu było sze i odpowiadała masie jednego ziarna jęczmienia 0,04 grama.
W państwie nowobabilońskim były następujące ceny[potrzebny przypis]:
Niewolnik
|
15 szekli
|
Wół
|
30 szekli
|
Wizyta u lekarza
|
5 szekli
|
Dzban wina palmowego
|
1 szekel
|
Pensje roczne:
|
Najwyższy dowódca wojsk
|
10 min srebra + po 10 szat wysokiej i zwykłej jakości
|
Najwyższy sędzia
|
3 miny srebra + po 3 szaty wysokiej i zwykłej jakości
|
Pisarz
|
30 szekli
|
Najemny strażnik
|
12 szekli
|
Robotnik niewykwalifikowany
|
2 szekle
|
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia