Data i miejsce urodzenia
14 maja 1959 Mediolan
Data i miejsce śmierci
19 czerwca 2024 Mediolan
Wzrost
180 cm
Dorobek medalowy
Stefano Malinverni (ur. 14 maja 1959 w Mediolanie [1] , zm. 19 czerwca 2024 tamże[2] ) – włoski lekkoatleta (sprinter ), medalista olimpijski z 1980 .
Życiorys
Odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Doniecku . Zajął również na tych mistrzostwach 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów [3] . Zajął 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Roberto Tozzi , Daniele Zanini , Malinverni i Pietro Mennea ) oraz odpadł w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze [4] .
Na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów, za Karelem Kolářem z Czechosłowacji , a przed Horią Tobocerm z Rumunii [5] . Zdobył brązowe medale w sztafecie 4 × 400 metrów na uniwersjadzie w 1979 w Meksyku (sztafeta włoska biegła w składzie: Alfonso Di Guida , Malinverni, Flavio Borghi i Tozzi)[6] oraz na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie (w składzie sztafety włoskiej biegli ci sami zawodnicy)[7] . Nie ukończył biegu półfinałowego na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen [8] .
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów, która biegła w składzie: Malinverni, Mauro Zuliani , Tozzi i Mennea na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie . Startował na tych igrzyskach również w biegu na 400 metrów, w którym odpadł w ćwierćfinale[1] . Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zdobył brązowy medal w biegu na 400 metrów, za Andreasem Knebelem z NRD i Martinem Wepplerem z RFN . Odpadł w przedbiegach tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie [9] .
Zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Malinverni, Donato Sabia , Zuliani i Roberto Ribaud ) na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach [10] .
Był mistrzem Włoch w biegu na 400 metrów w latach 1978–1980, w sztafecie 4 × 200 metrów w 1985 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1982 i 1983[11] . Był również halowym mistrzem Włoch w biegu na 400 metrów w 1979 i 1980[12] . Czterokrotnie ustanawiał rekordy Włoch w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:01:42 osiągniętego 18 sierpnia 1981 w Zagrzebiu [13] .
Rekordy życiowe Malinverniego:
Przypisy
↑ a b Stefano Malinverni [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-13] (ang. ) .
↑ RedazioneQA , È morto Stefano Malinverni, bronzo olimpico dell'80 e star giovanile dei 400 [online], Queen Atletica, 19 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-19] (wł. ) .
↑ European Junior Championships 1977 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 553–554, 558 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 455–456 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang. ) .
↑ Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 74 [dostęp 2021-02-13] (ros. ) .
↑ Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 5, 7, 10 [dostęp 2021-02-13] (wł. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 459 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 463–464, 473 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang. ) .
↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics , s. 235–236 [dostęp 2021-02-13] (ang. ) .
↑ CAMPIONATI “ASSOLUTI” – UOMINI TUTTI I CAMPIONI ITALIANI – 1906–2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it, s. 18 [dostęp 2021-02-13] (wł. ) .
↑ Italian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-04-26] (ang. ) .
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012 . Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0 . (ang. ) .
Bibliografia
Flagi obok nazwisk oznaczają zwycięzcę innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.
Identyfikatory zewnętrzne (osoba ):