Data i miejsce urodzenia
|
11 sierpnia 1935 Wieprz
|
Data i miejsce śmierci
|
10 grudnia 2016 Wetlina
|
Dorobek medalowy
|
|
Stefania Biegun (ur. 11 sierpnia 1935 w Wieprzu, zm. 10 grudnia 2016 w Wetlinie[1]) – polska biegaczka narciarska, trzykrotna olimpijka igrzysk w Squaw Valley 1960, Innsbrucku 1964 i Grenoble 1968, trenerka.
Życiorys
Córka Franciszka i Marii z domu Wojtyła. Ukończyła Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Krakowie z tytułem magistra wychowania fizycznego.
W 1955 roku zajęła trzecie miejsce w ogólnopolskich zawodach z w Olsztynie. W czasie studiów startowała w zawodach na 400 i 800 m. Reprezentantka AZS Kraków 1958-1960 i Startu Zakopane 1961-1970. Najlepsze wyniki osiągnęła w reprezentacyjnych sztafetach (MŚ 1958 – 4. miejsce, ZIO 1960 – 4. miejsce, MŚ 1962 – 4. miejsce, ZIO 1964 – 7. miejsce, MŚ 1966 – 7. miejsce, ZIO 1968 – 5. miejsce, MŚ 1970 – 8. miejsce). Indywidualna mistrzyni Uniwersjady w 1962 r. oraz wicemistrzyni w sztafecie. 26-krotna mistrzyni Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracowała jako trenerka.
Ostatni raz wygrała w 1970 w Memoriale w biegu na 10 i 5 km. W 1970 zakończyła karierę sportową i rozpoczęła pracę jako trener Anny Duraj, Anny Pawlusiak oraz sióstr Majerczyk Władysławy i Józefy.
W 2003 została honorowym gościem Bieszczadzkiego Biegu Lotników – ogólnopolskiego masowego biegu narciarskiego w Polsce i na Podkarpaciu (22 edycje). W latach 2005–2009 pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Wetliny i Okolic[2].
Od 1960 roku mieszkała w Zakopanem. Później zamieszkała w Wetlinie[2]. Prowadziła warsztat rzemieślniczy i działalność handlową.
Osiągnięcia
Przypisy
Bibliografia
- Biogram w bazie PKOl
- Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, str. 56-58
- BogdanB. Tuszyński BogdanB., Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, HenrykH. Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, [2007?], s. 583-584, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893 .