Pełne imię i nazwisko
|
Stanisław Kazimierz Dawidczyński
|
Data i miejsce urodzenia
|
29 września 1944 Łódź
|
Wzrost
|
177 cm
|
Pozycja
|
napastnik, pomocnik, obrońca
|
Kariera juniorska
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
|
Kariera trenerska
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Paweł Dawidczyński, właśc. Stanisław Kazimierz Dawidczyński (ur. 29 września 1944 w Łodzi) – polski piłkarz i trener piłkarski.
Kariera klubowa
Jako zawodnik występował – w różnych etapach kariery – na wielu boiskowych pozycjach: od napastnika, poprzez pomocnika do obrońcy-stopera, na wszystkich prezentując wysokie umiejętności techniczne (w 1963 demonstrował swoją technikę na kursie trenerskim FIFA w Szwecji, gdzie przebywał wspólnie z trenerem Kazimierzem Górskim i piłkarzem Legii Warszawa Wiesławem Korzeniowskim). W 1962 zdobył mistrzostwo Polski juniorów w barwach swojego macierzystego klubu – ŁKS; był zawodnikiem ŁKS w latach 1954–1965 (zaliczając występy w ekstraklasie), później grał w Cracovii (1965–1967, występy w ekstraklasie), warszawskiej Gwardii (1967–1976). Jako piłkarz Gwardii zaliczył w najwyższej klasie rozgrywkowej 136 spotkań i zdobył 6 bramek. Lata 1976–1977 spędził w lidze amerykańskiej, występując jako piłkarz Polish Eagles Filadelfia i Apollo Nowy Jork. Po powrocie do kraju do 1984 grał w Polonezie Warszawa, a karierę kończył w Finlandii, gdzie w klubie Lappfjärd BK (1985–1987) występy na boisku łączył z obowiązkami trenera. W barwach ŁKS zaliczył kilka spotkań reprezentacyjnych wśród juniorów.
Kariera trenerska
Studia w zakresie wychowania fizycznego rozpoczął w Krakowie; w 1969 ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie. Od 1984 legitymuje się dyplomem trenera I klasy. W latach 1988–1992 był trenerem Polonii Warszawa, która pod jego kierunkiem odzyskała II-ligowy status (1991); cztery i pół roku, które Dawidczyński przepracował na stanowisku pierwszego trenera Polonii, stanowi klubowy rekord. W 1997 w tym samym klubie był asystentem trenera Włodzimierza Małowiejskiego. Prowadził ponadto inne kluby warszawskie – Hutnika, Ursus i Okęcie. Trenował także dwukrotnie zespół Stomilu Olsztyn; w 1993, kiedy klub ten występował w II lidze, wspólnie z Józefem Łobockim stworzył podwaliny awansu do ekstraklasy, a sukces przypieczętował w rundzie wiosennej Bogusław Kaczmarek. Po raz drugi Dawidczyński był trenerem (oraz tzw. trenerem-koordynatorem) Stomilu w latach 2000–2001, w okresie gry klubu w I lidze (został trenerem po zamieszaniu z niedoszłym zatrudnieniem w Olsztynie Zdzisława Podedwornego).
W 1998 współpracował ponadto z kadrą narodową Polski do lat 21.
Od 1 lipca 2010 prowadził drużynę rezerw Widzewa Łódź.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Polonia, Warszawianka, Gwardia. Prawdziwa historia trzech klubów, Wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (7. część cyklu „Kolekcja klubów” tegoż wydawnictwa)
- ↑ trener nieformalny
- ↑ a b c d e trener tymczasowy
- ↑ a b trener zastępczy