Sieweczka morska[3] (Anarhynchus alexandrinus) – gatunek małego ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), związany z wybrzeżami mórz i słonych zbiorników wodnych Eurazji i Afryki. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał Karol Linneusz w 1758 roku w 10. edycji Systema Naturae. Nazwał on ten gatunek Charadrius alexandrinus, wykorzystując nazwę ukutą przez swego współpracownika, Fredrika Hasselqvista, w opublikowanej w 1757 roku (5 lat po przedwczesnej śmierci autora) książce Iter Palæstinum, Eller, Resa til Heliga Landet, Förrättad Infrån år 1749 til 1752, niespełniającej jednak zasad nazewnictwa binominalnego[4][5]. Linneusz jako miejsce typowe wskazał Egipt – kanały w Delcie Nilu[4]. Analizy filogenetyczne, których wyniki opublikowano w 2022 roku, wsparły umieszczenie tego gatunku w rodzaju Anarhynchus[3][6].
A. a. alexandrinus (Linnaeus, 1758) – sieweczka morska[3]
A. a. dealbatus (Swinhoe, 1870) – sieweczka białolica[3]
A. a. nihonensis (Deignan, 1941)
A. a. seebohmi (Hartert & A.C. Jackson, 1915)
Sieweczka białolica jest w niektórych ujęciach systematycznych uznawana za odrębny gatunek[7][8]. Zaliczane dawniej do A. alexandrinustaksonyA. a. nivosus i A. a. occidentalis[9] zostały wydzielone w osobny gatunek o nazwie sieweczka jasna (A. nivosus)[3][7]. W przeszłości sieweczka morska była także łączona w jeden gatunek z sieweczką białoczelną (A. marginatus), jawajską (A. javanicus) i rdzawogłową (A. ruficapillus)[9].
Zasięg występowania
Sieweczka morska zamieszkuje w zależności od podgatunku[7]:
A. a. seebohmi – południowo-wschodnie Indie i Cejlon.
Morfologia
Wygląd
Samiec A. a. alexandrinus w szacie godowej ma kantarek, przednią część wierzchu głowy i pokrywy uszne czarne. W tym samym kolorze również plamy na bokach szyi. Pozostałą część wierzchu głowy, grzbiet i skrzydła jednolicie szarobrązowe. Reszta ciała biała. U samicy, samca w szacie spoczynkowej i osobników młodocianych kolor czarny zastępuje ciemnobrązowy. Nogi i dziób ciemne. A. a. dealbatus ma dłuższy dziób, a samiec w szacie godowej ma wierzch głowy z rdzawym odcieniem. Samce A. a. seebohmi mają wierzch głowy jednolicie szarobrązowy, bez czarnej plamy z przodu.
Wymiary średnie
długość ciała ok. 15–20 cm rozpiętość skrzydeł ok. 35–45 cm masa ciała ok. 30–55 g
Ekologia i zachowanie
Biotop
Głównie wybrzeża mórz i słonych jezior.
Gniazdo
W formie zagłębienia w ziemi.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – lipcu (w zależności od strefy klimatycznej) 3 lub 4 jaja. Zazwyczaj tworzy małe (do 25 par) kolonie.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres 23 do 29 dni przez obydwoje rodziców – podczas dnia przez samicę, a nocą przez samca.
IUCN uznaje sieweczkę morską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 100–500 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2]. Od 2014 roku IUCN za osobny gatunek uznaje sieweczkę białolicą (A. (a.) dealbatus), która również ma status gatunku najmniejszej troski[8].