W X-XII wieku istniał tu gródPomorzan (na miejscu wcześniejszej osady ludów kultury łużyckiej: ok. 750 – 400 r. p.n.e.). Tereny obu dzisiejszych wsi: Siadła Dolnego i Siadła Górnego wymieniane były, jako uiszczające dziesięcinę kościołowi Św. Jakuba w Szczecinie (ok. 1191). W 1203 również pojawia się informacja o istnieniu na tych terenach wsi, natomiast w 1272 wieś wymieniona jest jako należąca do kapituły mariackiej w Szczecinie.
Od średniowiecza aż do XVIII wieku wieś Siadło Dolne znana była z uprawy winorośli na nasłonecznionych, południowych stokach Wału, nad Odrą. Podczas I wojny światowej pomiędzy Siadłem Dolnym a Górnym wydobywano węgiel brunatny. W czasie II wojny światowej zlokalizowano tu obóz jeńców wojennych polskich, francuskich i radzieckich; po wojnie odkryto masowy grób ofiar obozu. W kwietniu 1945 trwały tu ciężkie dziesięciodniowe walki 65 armii gen. Pawła Batowa zmierzającej do sforsowania obu odnóg Odry i zajęcia Szczecina.