Schronisko zostało otwarte 21 października1933 przez towarzystwo turystyczne z Wałbrzycha WGV z inicjatywy jego prezesa, aptekarza Andreasa Bocka, od którego imienia nazwano je Andreasbaude. Projektantem był wałbrzyski architekt F. W. Kronke, a autorem wystroju wnętrz H. Brochenberger, roboty murarskie wykonała firma Becker&Bergman z Wałbrzycha, a konstrukcje drewniane wałbrzyska firma Patrick. Był to nowoczesny obiekt wyposażony we wszystkie instalacje. W momencie otwarcia w obiekcie było 220 miejsc gastronomicznych w 3 salach jadalnych oraz 25 miejsc noclegowych – 3 pokoje 1-osobowe, 8 pokoi 2-osobowych oraz 2 pokoje 3-osobowe. Nocleg kosztował 1,75 – 2,25 marki. Pierwszymi właścicielami było małżeństwo O. i M. Rübartsch – szynkarze spod Dusznik.
W 1944 obiekt zajęły władze nazistowskie i przekazały Hitlerjugend, jako miejsce odpoczynku i szkolenia. W styczniu 1945 przejął je Wehrmacht na siedzibę grupy obrony przeciwlotniczej.
W maju 1945 rodzina Rübartsch opuściła obiekt, przejęło je Dolnośląskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego jako dom kolonijny, a w 1948 wałbrzyski oddział PTT (choć nadal służył jako miejsce organizowania kolonii). Oficjalne otwarcie jako schroniska PTTK nastąpiło w 1953, obiektowi nadano imię Mirosława Krajewskiego, jednak ta nazwa nie przyjęła się wśród turystów. W 1955 zaadaptowano sąsiedni budynek jako część noclegową i zwiększono w ten sposób liczbę miejsc do 100. Obecnie ten budynek jest opuszczony i nieużywany.
W 1968 obok „Andrzejówki” powstały pierwsze wyciągi narciarskie, a w 1978 odbył się pierwszy Bieg Gwarków. W 1981 na ścianie schroniska odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci znakarza Jerzego Cholewickiego.
W sierpniu 2009 schronisko zajęło piąte miejsce w rankingu schronisk górskich PTTK, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej n.p.m.[1] Dwa lata później, w sierpniu 2011 zajęło drugie miejsce w drugiej edycji rankingu[2], natomiast w 2013 roku, w trzeciej edycji, zajęło pierwsze miejsce[3].