Północna część wyspy posiada plażę i rafę koralową, wschodnie wybrzeże to skaliste klify. Najwyższym punktem wyspy jest stożek wygasłego wulkanu Mount Tapochau (474 m n.p.m.). Większość wody pitnej na wyspie pochodzi z odsalania.
Wyspa była pod panowaniem hiszpańskim jako wchodząca w skład Archipelagu Marianów. Około 1815 wielu mieszkańców z Archipelagu Karolinów z atoli w pobliżu Chuuk (dawniej: Truk) osiedliło się na Saipanie. Od 1899 do 1914 Saipan był pod panowaniem Niemiec, następnie przeszedł w ręce Japonii. Japończycy rozwinęli na wyspie rybołówstwo, uprawę trzciny cukrowej oraz założyli garnizon wojskowy.
Podczas II wojny światowej U.S. Marines wylądowali na wyspie 15 czerwca 1944, na plażach w południowo-zachodniej części wyspy. Główne siły inwazyjne opanowały plażę Chalan Kanoa. Japońskie siły na wyspie (30 tysięcy) zostały pokonane podczas 24-dniowych niezwykle zażartych walk. Jednym z najbardziej wstrząsających wydarzeń podczas bitwy o Saipan było zbiorowe samobójstwo setek rodzin japońskich cywili zamieszkujących wyspę, około 1000 osób w różnym wieku i płci, z których większość rzuciła się z 260-metrowych nadmorskich klifów w północnej części wyspy (ang.Suicide Cliff), wystraszeni japońską propagandą, że w razie poddania się, ze strony amerykańskich żołnierzy czekają ich tortury, gwałty i śmierć. Straty japońskie: 29 000 żołnierzy i 22 000 cywili. Straty amerykańskie: ponad 3 000 żołnierzy. Do tej bitwy nawiązują dwa filmy: Szyfry wojny (ang. Windtalkers) – amerykański dramat wojenny z 2001, w reżyserii Johna Woo, oraz Oba: ostatni samuraj (ang. Oba: The Last Samurai, jap. Taiheiyō no kiseki: Fokkusu to yobareta otoko) – japoński dramat wojenny z 2011 roku.