Data i miejsce urodzenia
11 grudnia 1947 Timaru
Wzrost
157 cm
Dorobek medalowy
Rosemary Olivia Stirling po mężu Wright (ur. 11 grudnia 1947 w Timaru [1] ) – szkocka lekkoatletka , sprinterka i biegaczka średniodystansowa , mistrzyni Europy z 1969 i kilkakrotna rekordzistka świata .
Urodziła się w Nowej Zelandii ze szkockiego ojca i angielskiej matki. Po przyjechaniu do Wielkiej Brytanii mieszkała w Wolverhampton .
Jako reprezentantka Szkocji wystąpiła na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston , zajmując 4. miejsca w biegach na 440 jardów i na 880 jardów[2] . Startując w barwach Wielkiej Brytanii odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[3] . Zajęła 5. miejsce w biegu na 800 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze[4] .
Na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie zdobyła brązowy medal w biegu na 400 metrów[5] .
Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach. Sztafeta brytyjska w składzie: Stirling, Pat Lowe , Janet Simpson i Lillian Board ustanowiła wówczas rekord świata rezultatem 3:30,8[6] . Stirling zajęła również 8. miejsce w finale biegu na 400 metrów[7] . Na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu startowała w biegu na 800 metrów, ale odpadła w eliminacjach[8] .
Zwyciężyła w biegu na 800 metrów na Igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu, po zaciekłym finiszu, wyprzedzając Pat Lowe o 0,03 sekundy i Cheryl Peasley z Australii o 0,09 sekundy[2] [9] .
Zdobyła brązowy medal w biegu na 800 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[10] . Powtórzyła to osiągnięcie na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach, a w sztafecie 4 × 400 metrów zajęła wraz z koleżankami 4. miejsce[11] .
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium Stirling zajęła 7. miejsce w finale biegu na 800 metrów poprawiając rekord Wielkiej Brytanii czasem 2:00,15, a sztafeta 4 × 400 metrów z jej udziałem zajęła 5. miejsce[1] [9] . Odpadła w eliminacjach biegu na 800 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie, a na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu zajęła w tej konkurencji 4. miejsce[12] .
Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 800 metrów na Igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch [2] . Odpadła w półfinale biegu na 800 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[13] .
Oprócz rekordu świata w sztafecie 4 × 400 metrów Stirling ustanowiła jeszcze cztery rekordy świata, wszystkie w biegach sztafetowych: w sztafecie 3 × 880 jardów (w składzie: Stirling, Lowe i Pam Piercy , czas 6:25,2 osiągnięty 30 lipca 1967 w Budapeszcie), w sztafecie 3 × 800 metrów (ten sam skład, czas 6:20,0, [28 sierpnia 1967 w Londynie) i dwukrotnie w sztafecie 4 × 800 metrów (do wyniku 8:25,0 w składzie: Stirling, Georgina Craig , Lowe i Sheila Carey 5 września 1970 w Londynie)[14] .
Była wicemistrzynią Wielkiej Brytanii w biegu na 800 metrów w 1971 oraz brązową medalistką na tym dystansie w 1973 i w biegu na 440 jardów w 1966 i 1967[15] . W hali była mistrzynią w biegu na 440 jardów w 1967, na 400 metrów w 1969 i na 800 metrów w 1970, 1971 i 1974, wicemistrzynią na 440 jardów w 1966, a także brązową medalistką na 800 metrów w 1969[16] .
Była rekordzistką Wielkiej Brytanii w biegu na 800 metrów z czasem 2:00,15 (3 września 1972 w Monachium) i kilkakrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:28,74 (10 września 1972 w Monachium)[17] .
Wyszła za mąż za Trevora Wrighta , wicemistrza Europy w maratonie z 1971[9] .
Przypisy
↑ a b Rosemary Stirling [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-16] (ang. ) .
↑ a b c Rosemary Olivia Wright [online], thecgf.com [dostęp 2018-12-31] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 528 [dostęp 2018-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle . Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 68.
↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle . Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 70.
↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF , s. 302 [dostęp 2018-12-31] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 535, 537 [dostęp 2018-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 417 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang. ) .
↑ a b c Rosemary Stirling / Wright [online], uka.org.uk [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-05] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 422 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 544, 545 [dostęp 2018-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 432, 437 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 551 [dostęp 2018-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF , s. 305, 306 [dostęp 2018-12-31] (ang. ) .
↑ AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2018-12-31] (ang. ) .
↑ AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2018-12-31] (ang. ) .
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012 . Zamość: 2013, s. 236 i 371. ISBN 978-83-62033-30-0 . (ang. ) .
↑ a b c W latach 1934, 1962 i 1966 zawodniczki rywalizowały na dystansie 880 jardów.