Rafał Eysymontt
Państwo działania
|
Polska
|
Data i miejsce urodzenia
|
20 marca 1959 Wrocław
|
doktor habilitowany nauk historycznych
|
Specjalność: historia sztuki
|
Alma Mater
|
Uniwersytet Wrocławski
|
Doktorat
|
1997 – historia sztuki Uniwersytet Wrocławski
|
Habilitacja
|
2011 – historia sztuki Uniwersytet Wrocławski
|
Nauczyciel akademicki
|
Uczelnia
|
Uniwersytet Wrocławski
|
Okres zatrudn.
|
od 1993
|
Odznaczenia
|
|
Rafał Krzysztof Eysymontt (ur. 20 marca 1959 we Wrocławiu) – polski historyk sztuki, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, popularyzator wiedzy o urbanistyce i architekturze Dolnego Śląska.
Życiorys
Urodził się w rodzinie historyków sztuki, jego rodzicami byli Janina (1929–2013) i Krzysztof (1928–2018) Eysymonttowie. W roku 1978 rozpoczął studia w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.
W latach 1978–1980 współpracował ze Studenckim Komitetem Solidarności we Wrocławiu, kolportując wydawnictwa drugiego obiegu w Instytucie Historii Sztuki. W październiku 1980 był współorganizatorem NZS we Wrocławiu. Pod koniec grudnia 1981 aresztowany, następnie od stycznia do maja 1982 internowany w ośrodku odosobnienia w Nysie. Po uwolnieniu zaangażowany w dalszą działalność konspiracyjną. W latach 1984–1985 był nauczycielem w Liceum Sztuk Plastycznych w Jeleniej Górze-Cieplicach. W roku 1985 został zwolniony z pracy za działalność opozycyjną i w tym samym roku powołany roku do wojska. Przez następne lata pracował na własny rachunek jako dokumentalista zabytków[1].
Od roku 1993 pracownik naukowy Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1990–1994 był radnym I kadencji rady miejskiej Wrocławia. W roku 1997 obronił pracę doktorską pt. Struktura architektoniczno-przestrzenna miasta późnośredniowiecznego w aspekcie socjotopograficznym na przykładzie Legnicy napisaną pod kierunkiem prof. Mariana Kutznera. Od roku 2012 zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego[2].
Zainteresowania naukowa Rafała Eysymontta koncentrują się wokół historii urbanistyki, rewaloryzacji miast i architektury średniowiecznej. Jest autorem licznych publikacji popularnonaukowych o zabytkach Wrocławia i Dolnego Śląska, przewodników turystycznych, opisów w albumach fotograficznych, wytycznych konserwatorskich i studiów historyczno-urbanistycznych.
Odznaczenia
W 2022 roku odznaczony Srebrną Odznaką Honorową Wrocławia[3].
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: