W polu czerwonym między dwoma półksiężycami złotymi, barkami ku sobie w słup taki sam miecz na opak w słup, w klejnocie pół smoka ziejącego ogniem, na którym prostopadle do paszczy taki sam miecz i półksiężyce jak na tarczy
Najwcześniejsze wzmianki
Znany jest zapis z 1398 i jedna pieczęć średniowieczna z 1421 i 1424 Piotra Wolframa, kanonikakrakowskiego.
Herb ten uważany jest za odmianę herbu Ostoja ze względu na podobieństwo i miejsce występowania.