Pogórze Kazachskie[1], do 2005 Pogórze Kazaskie[2] (kaz. Қазақтың ұсақ шоқысы, Kazaktyng usak szokysy; Сарыарқа, Saryarka, dosł. żółty grzbiet; ros. Казахский мелкосопочник, Kazachskij miełkosopocznik; Сары-Арка, Sary-Arka) – obszar wyżynno-górski w Kazachstanie.
Stosunkowo szeroki pas równin biegnący z północy (od jeziora Tengyz) na południe dzieli Pogórze na dwie części. Część wschodnia jest większa, bardziej urzeźbiona i wyższa. Wyróżnia się w niej oddzielne, granitowe i kwarcytowe masywy górskie, z których największy jest Aksorang osiągający wysokość 1565 m n.p.m. W mniejszej i bardziej płaskiej części zachodniej znajduje się tylko jedno większe pasmo górskie Ułytau z najwyższym szczytem wznoszącym się na wysokość 1133 m n.p.m.
Sieć rzeczna na Pogórzu Kazachskim jest uboga. Przeważają rzeki okresowe, które wypełniają się wodą w okresie zimy. Są to dopływy Obu (na północy) i rzeki bezodpływowe (na południu). Na północy przeważają stepy, natomiast na południu pustynie i półpustynie. Na zboczach wyższych gór rosną lasy sosnowe a w dolinach rzek występują łąki i zarośla.
Na Pogórzu Kazachskim znajdują się różnorodne złoża mineralne, m.in. węgla kamiennego, rud żelaza, miedzi, manganu, polimetali, złota i metali rzadkich.
Przypisy
↑Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Azja Środkowa i Zakaukazie. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005, s. 99, seria: Nazewnictwo Geograficzne Świata. ISBN 83-239-9019-0. [dostęp 2019-02-06].