Specjalizował się w wyścigu ze startu zatrzymanego i sprincie, choć sukcesy odnosił także w tandemach. Na igrzyskach debiutował w Tokio w 1964, ostatni raz wystąpił w Montrealu 12 lat później. Medale zdobywał podczas dwóch pierwszych startów (łącznie cztery). Największe sukcesy odnosił podczas IO 68 - zwyciężył w koronnej konkurencji, a wspólnie z Danielem Morelonem triumfował także w tandemie. Był mistrzem świata w wyścigu ze startu zatrzymanego (1966) oraz w tandemach (1966).