Urodził się we Frysztaku w rodzinie żydowskiej, jednak lata swojej młodości spędził w Jaśle. Był synem Wiktora Wildsteina i Loli z domu Neubart; miał młodszą siostrę Edytę.
Zaraz po wybuchu II wojny światowej uciekł do Lwowa. Następnie zatrudnił się w bazie remontowej w Stryju. Wkrótce jednak został wywieziony na Syberię. Trafił do miejscowości Baturino nad rzeką Czalim, gdzie pracował przy wycince drzewa. Po ucieczce z Baturino trafił do kołchozu w obwodzie Lengierskim, gdzie dowiedział się o tworzeniu polskiej armii. Następnie ze względu na zły stan nóg przebywał przez pół roku w pasiołku Aleksandrowka. Stamtąd, odzyskawszy władzę w nogach, udał się do Sielc nad Oką. W międzyczasie pracował jeszcze jako sprzątacz i bagażowy na dworcu w Nowosybirsku.
Pod koniec 1942 został przyjęty do armii Andersa w stopniu kaprala. Po kilku miesiącach zostaje jednak z niej wydalony z powodu tyfusu.
W 1945 otrzymał stopień majora. W tym samym roku w Wesołej poznał swoją przyszłą żonę, Janinę Madej.
Po zakończeniu wojny służył w ludowym Wojsku Polskim. W 1946 został awansowany do stopnia podpułkownika, a w 1949 do stopnia pułkownika. Ukończył studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych, Inżynierską Akademię Łączności w Leningradzie oraz Akademię Sztabu Generalnego. Zwolniony z wojska w 1968 w stopniu pułkownika, w wyniku czystki antysemickiej będącej następstwem wydarzeń marcowych. W 1970 został ostatecznie zwolniony z funkcji kierownika Katedry Łączności i Radiolokacji w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Po tych wydarzeniach zajął się tłumaczeniem tekstów technicznych.