Paweł Sapieha herbu Lis (ur. 1781, zm. 2 stycznia 1855) – wojskowy polski, radca Rady Departamentowej departamentu warszawskiego Księstwa Warszawskiego z powiatu warszawskiego w 1811 roku[1].
Był synem Franciszka Ksawerego (wojewody smoleńskiego) i Teresy z Suffczyńskich. Kawaler maltański, służył w armii francuskiej, gdzie w 1807 otrzymał stopień podpułkownika. Przez pewien czas pozostawał w sztabie księcia Józefa Poniatowskiego. W 1849 roku mianowany marszałkiem szlachty guberni augustowskiej[2].
Od 1808 należał do loży masońskiej Braci Polaków Zjednoczonych. W kwietniu 1809 został odznaczony orderem Legii Honorowej.
W 1806 poślubił Pelagię Różę z Potockich, córkę Szczęsnego Potockiego, rozwiedzioną z Franciszkiem Sapiehą, generałem artylerii litewskiej. Pelagia wniosła mu do majątku dobra Wysokie Litewskie. Miał dwóch synów (Ksawerego i Leona). Siostra żony Idalia wyszła za mąż za brata Pawła Sapiehy, Mikołaja.
Bibliografia
Przypisy
- ↑ Kalendarzyk Polityczny Piiarski na Rok ..., 1811, Warszawa 1811, s. 205.
- ↑ Tomasz Demidowicz, Reforma szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, w: Czasopismo Prawno-Historyczne, Tom LXII – 2010 – Zeszyt 2, s. 160.