Papieska elekcja 2 lutego 1119 – odbyła się po śmierci papieża Gelazjusza II i zakończyła wyborem Kaliksta II.
Śmierć Gelazjusza II
Papież Gelazjusz II krótko po swoim wyborze w styczniu 1118 roku musiał uchodzić z Rzymu w obawie przed cesarzem Henrykiem V, z którym papiestwo od wielu już lat pozostawało w sporze o inwestyturę. Papież uszedł do Francji, gdzie przewodniczył kilku synodom, podczas gdy w Rzymie cesarz wyznaczył antypapieża w osobie arcybiskupa Maurycego Burdinusa z Bragi, który przyjął imię Grzegorz VIII. 29 stycznia 1119 roku Gelazjusz II zmarł w opactwie Cluny, polecając nielicznym towarzyszącym mu kardynałom wybór albo arcybiskupa Vienne Guy de Bourgogne, albo opata Cluny Ponce de Mergueil, albo kardynała Kuno von Urach, biskupa Palestriny.
Kardynałowie elektorzy
W Cluny towarzyszyło Gelazjuszowi II zaledwie 10 z 41 kardynałów[1]. Oni też po jego śmierci przystąpili do wyboru jego następcy.
Wszyscy elektorzy byli nominatami Paschalisa II.
Nieobecni
Aż 31 kardynałów nie uczestniczyło w elekcji:
28 spośród tych kardynałów mianował Paschalis II, jednego Gelazjusz II, a jednego jeszcze papież Grzegorz VII.
Wybór Kaliksta II
Po trzech dniach zwyczajowych modłów i nabożeństw po śmierci Gelazjusza II kardynałowie obecni w Cluny przystąpili do procedowania. Początkowo ich wybór padł na kardynała Kuno z Palestriny, który jednak odmówił przyjęcia tiary. Za jego radą obrano na papieża arcybiskupa Vienne Guy de Bourgogne, który także był jednym z kandydatów wskazanych przez zmarłego papieża. Elekt przyjął wybór jako Kalikst II i 9 lutego został koronowany w swojej dotychczasowej stolicy arcybiskupiej.
Ratyfikacja elekcji w Rzymie
Wiadomość o wyborze Kaliksta II została niezwłocznie przekazana kardynałom w Rzymie, którzy powołali komisję mającą na celu ratfyfikację tego wyboru. W jej skład weszli kardynałowie-biskupi oraz po jednym przedstawicielu kardynałów prezbiterów i kardynałów diakonów:
- Crescenzio, kardynał biskup Sabiny
- Pietro, kardynał biskup Porto i wikariusz Rzymu
- Witalis, kardynał biskup Albano
- Manfred, biskup Tivoli[3]
- Bonifacy, kardynał prezbiter S. Marco
- Comes, kardynał diakon S. Maria in Aquiro
Komisja zebrała się w dniu 1 marca 1119 i jednogłośnie ratyfikowała wybór Kaliksta II, przecinając wszelkie spekulacje co do legalności procedury przeprowadzonej w Cluny.
Przypisy
- ↑ Na temat liczebności i składu Kolegium Kardynalskiego zob. artykuł papieska elekcja 1118. Jedynymi zmianami od tego czasu były wybór Giovanni Gaetani na papieża Gelzjusza II i nominacja dla kardynała Pietro Ruffino.
- ↑ Daty nominacji podane są w przybliżeniu. Podstawowym źródłem dla tych przybliżonych dat jest Hüls, s. 84-86
- ↑ Manfred nie był kardynałem-biskupem, prawdopodobnie, tak jak biskup Offo z Nepi podczas papieskiej elekcji 1099, działał jedynie w zastępstwie za nieobecnego kardynała biskupa Tusculum Giovanni Marsicano, który przebywał wówczas w Benewencie.
Bibliografia
- H.W. Klewitz, Reformpapsttum und Kardinalkolleg, Darmstadt 1957
- Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church – papal election, 1119
- Amborgio Piazzoni, Historia wyboru papieży, Wyd. M, Kraków 2003, s. 163–164
- I.S. Robinson, The Papacy 1073–1198. Continuity and Innovations, Cambridge University Press 1990, s. 64-65
- Mary Stroll, Callixtus II (1119–1124): A Pope born to rule, s. 58-64
- C.G. Fūrst, Kennen Wir die Wählern Gelsius' II?, (w:) Festschrift Karl Pivec. Zum 60. Geburtstag gewidmet von Kollegen, red. Anton Haidacher, Hans Eberhard Mayer, wyd. Sprachwissenschaftliches Institut der Leopold-Franzens-Universität, 1966, s. 69-80
- R. Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130, Tybinga 1977
XI wiek |
|
---|
XII wiek |
|
---|
XIII wiek |
|
---|
XIV wiek |
|
---|
XV wiek |
|
---|
XVI wiek |
|
---|
XVII wiek |
|
---|
XVIII wiek |
|
---|
XIX wiek |
|
---|
XX wiek |
|
---|
XXI wiek |
|
---|