Palazzo Braschi został zaprojektowany przez architekta, Cosima Morelliego, na zlecenie księcia Luigiego Braschi Onestiego, siostrzeńca papieża Piusa VI[2]. Budynek powstał dzięki majątkowi zgromadzonemu na podstawie subsydiów i przywilejów nadanych przez kościelnego hierarchę swojemu krewnemu. Stoi w miejscu, w którym dawniej znajdował się XV-wieczny gmach wzniesiony przez prefekta Rzymu, Francesca Orsiniego. W XVI wieku mieszkali tam kardynał Oliviero Carafa oraz kardynał Antonio Maria Ciocchi del Monte. W 1790 r. budowla została sprzedana rodzinie Braschi Onesti[2]. W 1791 r. pałac został zburzony, po czym rozpoczęto budowę nowego, zaprojektowanego przez Morelliego. Prace zostały zakłócone przez francuską okupację w 1798 r., w wyniku której Pius VI został strącony ze stanowiska, po czym zmarł na wygnaniu[2]. Budowa Palazzo Braschi została wznowiona w 1802 r. Dwa lata później ukończono budowę charakterystycznych schodów oraz kaplicy na pierwszym piętrze[2].
Ze względu na problemy finansowe Braschi Onestiego, wszelkie dekoracje zostały wykonane do 1816 r. Potomkowie księcia sprzedali pałac państwu. Budynek stał się siedzibą Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a następnie kilku faszystowskich instytucji[2]. Po zakończeniu II wojny światowej w miejscu tym zorganizowano schronienie dla około 300 bezdomnych rodzin. Stan ten utrzymał się do 1949 r. Po przeprowadzeniu prac renowacyjnych, w Palazzo Braschi otwarto Muzeum Rzymu. W 1990 r. obiekt został przekazany pod zarząd rzymskiej Rady Miasta. W latach 1999–2002 przeprowadzona była jego renowacja[2].
Architektura
Palazzo Braschi ma kształt trapezu. Najdłuższa ściana budowli biegnie od Placu Pasquino do Placu Navona. Główne wejście do budynku zlokalizowane jest w najkrótszej ścianie, od strony Placu San Pantaleo[3]. Jest ono udekorowane pomnikiem Boreasza dmuchającego na wygiętą lilię, symbol herbowy rodziny Braschi[3].
Pałac powstał przy użyciu wzorców architektonicznych charakterystycznych dla XVI wieku, a nie tylko typowych dla przełomu XVIII i XIX wieku rozwiązań neoklasycznych. Wynika stąd wyraźny kontrast pomiędzy cegłą a trawertynem, obecność wysokiego muru ciosowego u podstawy i w narożnikach budynku oraz trawertynowych warstw, które oddzielają poszczególne poziomy[3]. Gzyms jest bogato zdobiony, dekorowany elementami w kształcie lilii. Wnęki okienne na parterze wieńczą natomiast głowy lwów z szyszkami w pyskach, symbol herbowy rodu Onesti. Dziedziniec w kształcie prostokąta ma zaokrąglone narożniki. Dziedziniec otoczony jest szerokim tarasem, umieszczonym na wysokości trzeciego piętra[3].