Packard Hawk – luksusowy samochód sportowyamerykańskiej marki Packard produkowany w 1958 roku modelowym przez Studebaker-Packard Corporation jako bliźniaczy model samochodu Studebaker Golden Hawk. Był jednym z ostatnich modeli marki, wyprodukowano ich 588 sztuk. Napędzany był silnikiem V8 o pojemności 4,7 l ze sprężarką.
Historia modelu
Packard Hawk zadebiutował w listopadzie 1957 roku i był jednym z ostatnich modeli Packarda, zaprezentowanych na 1958 rok modelowy, przed zamknięciem marki w tym roku[2]. Jego powstanie związane było z zamknięciem własnej fabryki Packarda w 1956 roku i oparciem nowej gamy samochodów tej marki na modelach wykupionej przez nią firmy Studebaker[3]. Packard Hawk (jastrząb) stanowił luksusowy samochód o charakterze sportowym, będący sztandarowym modelem Packarda w ostatnim roku, i nie miał wcześniej bezpośredniego odpowiednika w gamie tej marki[a]. Jego konstrukcja oparta była na sportowym modelu Studebaker Golden Hawk, który zadebiutował w 1956 roku, lecz bazował w zasadniczym kształcie na projekcie z 1953 roku studia Raymonda Loewy′ego[4]. Produkowany był w tych samych zakładach Studebakera w South Bend w Indianie[2].
Jedynym produkowanym wariantem nadwozia był dwudrzwiowy hardtopcoupé. Od modelu Studebakera odróżniał go przede wszystkim inny pas przedni, z charakterystycznym dla Packardów ostatniego roku produkcji obniżonym nosem ze spłaszczonym wlotem powietrza na całą szerokość i kratką atrapy chłodnicy wewnątrz[2]. Nad wlotem powietrza był napis firmowy PACKARD dużymi literami i emblemat jastrzębia w okręgu, typowy dla serii Hawk. Wydłużony nos i maska wykonane były z włókna szklanego[5]. Zachowano natomiast ze Studebakera wystające pojedyncze reflektory na przedłużeniu błotników[2]. Charakterystycznym detalem były nieco inne światła postojowe – kierunkowskazy w uskrzydlonych chromowanych „rakietkach” wolno stojących na błotnikach. Stylistyka przedniej części, określana w literaturze jako „pysk ryby”, była jednak kontrowersyjna i w literaturze bywa krytykowana jako nieudana[6].
Samochód odróżniały też od Studebakera luksusowe detale, jak skórzana tapicerka, sięgająca na górną powierzchnię otworów podokiennych, fałszywe wybrzuszenie na koło zapasowe w stylu Continental na klapie bagażnika, oraz złote malowanie płetw tylnych[2]. Formalnie samochód był pięciomiejscowy[2], lecz na przedniej kanapie z dwoma oddzielnymi oparciami mieściły się trzy osoby[1], natomiast wygodnie podróżowały nim cztery osoby, z rozłożonym podłokietnikiem na tylnej kanapie[5]. Chwalona była deska przyrządów i ich rozmieszczenie, a ogólnie wnętrze samochodu było przyrównywane do prestiżowych europejskich modeli sportowych[5]. Prowadzenie się samochodu było dobrze ocenianie i dzięki ulepszeniom podwozia, lepsze niż Golden Hawka z poprzedniego roku[5].
Napęd stanowił ten sam co w Studebakerze Golden Hawk silnik V8 o pojemności 289 cali sześciennych (4,7 l) z doładowaniem Jet Stream Supercharger, osiągający moc 275 KM[2]. Wyposażony był w sprężarkę VS57 firmy McCulloch[7]. Napęd przenoszony był na tylne koła przez automatyczną skrzynię biegówFlightomatic, ewentualnie opcjonalnie dostępna była bez dopłaty trzybiegowa skrzynia manualna z nadbiegiem[1][2]. Wśród wyposażenia dodatkowego były między innymi radio (80 dolarów), klimatyzacja (325 dolarów), elektrycznie podnoszone szyby, elektrycznie regulowane fotele, wspomaganie kierownicy i wspomaganie hamulców[2]. Samochód miał kod fabryczny modelu: 58LSK9, w ramach 58. serii Packarda[2].
Bazowa cena samochodu wynosiła 3995 dolarów i był on najdroższym samochodem Packarda w ostatnim roku produkcji (dla porównania, Studebaker Golden Hawk z takim samym silnikiem kosztował 3282 dolary)[8]. Packard Hawk nie zdobył jednak popularności i łącznie do zakończenia produkcji w połowie 1958 roku powstało tylko 588 samochodów, co stanowiło 22,4% produkcji Packarda w ostatnim roku[2]. Samochód miał co prawda pozytywne recenzje i wyniki testów w amerykańskiej prasie motoryzacyjnej, lecz ukazały się one dopiero wiosną 1958 roku, już po decyzji o zakończeniu produkcji[9]. Warto zaznaczyć jednak, że Golden Hawków z tego rocznika powstało niewiele więcej – 878, a sprzedaż większości samochodów w tym roku była zmniejszona z uwagi na recesję[10]. W tym roku zadebiutował jednak również czteromiejscowy model Forda Thunderbirda, który pomimo niewiele niższej ceny (3631 dolarów), osiągnął aż 60 razy lepsze wyniki sprzedaży[11].
Obecnie samochód ma status klasyka i na rynku kolekcjonerskim w 2021 roku jego cena w dobrym stanie wynosiła ok. 43 tysięcy, a w doskonałym 98 tysięcy dolarów (z powojennych Packardów mniej tylko od kabrioletu Caribbean)[12].
Dane techniczne
Napęd:
Silnik: gaźnikowy Packard 289 z doładowaniem sprężarką, V8, OHV, chłodzony cieczą, umieszczony podłużnie z przodu, napędzający koła tylne[1]
↑ abWcześniej Packard nie produkował modeli o charakterze sportowego coupé, natomiast do 1956 roku produkował luksusowe dwudrzwiowe odmiany hardtop coupé modeli 400 i Caribbean, napędzane mocniejszymi silnikami (290 i 310 KM). Miały one jednak wyższe i cięższe nadwozia klasycznego pełnowymiarowego samochodu osobowego i były droższe (odpowiednio 4190 i 5495 dolarów), wobec tego Packard Hawk może być uważany jedynie w pewnym zakresie za ich następcę w charakterze sztandarowego modelu o zacięciu sportowym, zbliżonego ceną do modelu 400. W 1957 roku Packard nie produkował natomiast żadnego dwudrzwiowego modeluFlory 2008 ↓, s. 758–762, 837–839.