Pałac przebudowany według projektu architekta Franciszka Arveuf w 1897 r. w stylu neobarokowym[2] został spalony w sierpniu 1919. Ostatnim właścicielem Antonin był Józef Mikołaj Potocki (1862–1922), który ożenił się z ks. Heleną Radziwiłłówną (1874–1959)[5] i miał dwóch synów: Romana Antoniego (1893–1971) oraz Józefa Alfreda (1895–1968)[5]. Żoną Józefa Alfreda była Maria Potocka (1908–2003)[3][6].
Wyposażenie
Pałac słynął ze swej stadniny zarodowej koni arabskich oraz piwnic stanowiących kolekcję trunków o nieobliczalnej wartości. W pomieszczeniach pałacowych znajdowała się wielka kolekcja obrazów (m.in. Matejki i Fałata) oraz porcelany i książek. Józef Mikołaj Potocki opiekował się księgozbiorem sławuckim Sanguszków, który znacznie powiększył; w dobrach w Antoninach zgromadził około 20 tysięcy tomów oraz liczne dzieła sztuki. Trwający kilka dni pożar w sierpniu 1919 zniszczył doszczętnie cały pałac. W czasie pożaru pracownicy i część mieszkańców osiedla przenieśli zbiory dzieł sztuki, meble, bibliotekę i archiwum do pobliskich stajen i wozowni. W 1920 przewiezione zostały do Warszawy, częściowo przed wyprawą kijowską, częściowo zaś po podpisaniu rozejmu w wojnie polsko-bolszewickiej w październiku 1920.
Wysoko podpiwniczony pałac wybudowany został na planie prostokąta[2]. Po zespole pałacowym ocalały: brama wjazdowa z herbami: Pilawą Potockich i Pogonią Sanguszków, park krajobrazowy z XIX w., budynek kordegardy oraz stajnie. Przy pałacu znajdował się piękny ogród, opisany wierszem przez J. Głowackiego, wydanym w 1822 r.[3] Spis roślin znajdujących się w ogrodzie wydrukowano w 1853 r. w Petersburgu. Następny, dokładniejszy, ukazał się w 1859 r. w Warszawie[3][7].
↑Wydano 2. katalogi Wincentego Zienkowskiego: Spis roślin zakładu ogrodowego w Antoninie pod Ostrogiem w Guberni Wołyńskiej, Kijów 1852 i Ogólny spis roślin, drzew strojnych i owocowych, krzewów, ziół zielarskich, gospodarskich, kuchennych i farbierskich z planem wsi Antonin i ogrodu r. 1856, Warszawa 1859.