Ściana pęcherzyków nasiennych tworzy pęcherzykowate uwypuklenia do wewnątrz. Pokryta jest błoną śluzową o licznych i rozgałęzionych fałdach (I-, II- i III-rzędowych), które łączą się z sobą, tworząc komory otwierające się do światła. Błona śluzowa pokryta jest nabłonkiem wieloszeregowym, zbudowanym z komórek głównych i podstawowych. Komórki główne wykazują cechy strukturalne komórek wydzielających białka; produkują one ponadto znaczne ilości prostaglandyn. Charakterystycznym składnikiem wydzieliny pęcherzyków nasiennych są także niewielkie ilości fruktozy, stanowiącej źródło energii dla plemników. Blaszka właściwa błony śluzowej zawiera liczne włókna sprężyste. Błona śluzowa spoczywa na dwóch pokładach mięśniówki gładkiej: okrężnym i podłużnym. Najbardziej zewnętrzną warstwy ściany jest cienka powłoka łącznotkankowa[3].
Przypisy
↑AdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 567–569, ISBN 978-83-200-4501-7.
↑WojciechW.SawickiWojciechW., JacekJ.MalejczykJacekJ., Histologia, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2012, ISBN 978-83-200-4349-5. Brak numerów stron w książce