Urodził się i studiował w Pradze. Pamiętany jest najlepiej za jeden z pierwszych opisów symptomatologii szpiczaka mnogiego[1], określanego niekiedy jako choroba Kahlera. Ponadto, dokonał kilku istotnych odkryć na polu neurologii, m.in. opisał jamistość rdzenia[2] i określił, razem z Arnoldem Pickiem, przebieg szlaku rdzeniowo-wzgórzowego w rdzeniu kręgowym (tzw. prawo Kahlera-Picka)[3][4]. W 1889 roku przeniósł się do Wiednia, zachorował na raka języka i zmarł w 1893 roku w wieku 44 lat.
Jego synem był otorynolaryngolog Otto Kahler (1878-1946)[5].
Przypisy
↑Kahler O: Zur Symptomatologie des multiplen Myeloms. Beobachtung von Albumosurie. Prager medicinische Wochenshrift, 1889, 14: 33-35, 44-49.
↑Kahler O. Ueber die Diagnose der Syringomyelie. Prager medicinische Wochenshrift, Prague, 1889, 13: 45, 63.
↑O. Kahler, A. Pick: Beiträge zur Pathologie und pathologischen Anatomie des Centralnervensystems. Vierteljahresschrift für die praktische Heilkunde, 1879, 141: 1-86
↑O. Kahler, A. Pick: Vierteljahresschrift für die praktische Heilkunde, 1879, 142: 1-102.
Kahler Otto. W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Band 3, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 1965, ss. 174-175