Oporządzenie żołnierza

Przykładowe elementy oporządzenia żołnierza Wehrmachtu z okresu II wojny światowej

Oporządzenie żołnierza (także: ekwipunek) – zestaw przedmiotów stanowiących wyposażenie indywidualne żołnierza, umożliwiających mu wykonywanie określonych zadań oraz zaspokajających jego potrzeby bytowe. W różnych okresach zestaw elementów oporządzenia kształtował się odmiennie, zależny był również od charakteru wykonywanych zadań[1].

Przykładowe elementy oporządzenia

Oporządzenie związane z uzbrojeniem:

Oporządzenie mundurowe:

Oporządzenie specjalne (przewidziane dla pewnych grup żołnierzy):

W Polsce

Aktualnie w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej przedmioty oporządzenia zostały wymienione w Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych[2].

Zobacz też

Uwagi

  1. Obecnie w SZ RP hełmofony czołgowe znajdują się w składzie wożonego osprzętu czołgu tzw. WOCz-u.

Przypisy

  1. Henryk Wielecki, Polski mundur wojskowy 1918-1939 s. 122.
  2. Dz.U. z 2010 r. nr 50, poz. 302

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, wyd. I.
  • Henryk Wielecki, Polski mundur wojskowy 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995, ISBN 83-11-08510-2, OCLC 69289066.