Oflag (skrót od niem.Offizierslager für kriegsgefangene Offiziere) – niemiecki obóz jeniecki, w którym trzymani byli oficerowie wzięci do niewoli w czasie II wojny światowej.
W czasie II wojny światowej Niemcy utworzyli około 130 oflagów (ich liczba ulegała zmianie w różnym okresie).
Pierwsze oficerskie obozy jenieckie założone zostały w 1939 r. w trakcie i tuż po zakończeniu działań wojennych na terytorium Polski.
Polscy oficerowie w niemieckich obozach jenieckich
W wyniku kampanii wrześniowej w niewoli niemieckiej znalazło się ok. 19 tys. oficerów i 33 generałów. W 1941 r. Niemcy przejęli od Rumunii internowanych tam 11 generałów, a po powstaniu warszawskim do niewoli trafiło jeszcze sześciu generałów.
Po 1940 r. niemieckie władze rozpoczęły akcję komasacji małych obozów jenieckich dla Polaków. Wiązało się to m.in. z koniecznością przyjęcia jeńców z Francji, Belgii, Holandii, Danii i Norwegii.
Rok
1939
1940
1941
1942
1943
1944
1945
Liczba obozów
23
23
12
10
7
4
4
W efekcie przeprowadzonej akcji oficerowie polscy zostali w 1944 r. zgrupowani w oflagach:
Na przełomie lat 1942/1943 w kręgu RSHA była rozważana koncepcja likwidacji funkcjonujących oflagów i przekazanie przebywających w nich w tym czasie około 18 tys. polskich oficerów do obozów koncentracyjnych. Z niewiadomych przyczyn zamysł ten porzucono[1].
↑Józef Litwin, Sprawa oficerów polskich – jeńców w obozach niemieckich („oflagach”) na przełomie roku 1942 i 1943; [w:] „Przegląd Zachodni”, 1957, nr 5, s. 84–93 (pierwsza pełna publikacja in extenso dokumentów niemieckich w tej sprawie).