Nicholas Fairall (ur. 6 lipca 1989 w Andover[2]) – amerykański skoczek narciarski i narciarz wodny. Jako skoczek reprezentant klubu Andover Outing Club[3].
Jego debiut w Pucharze Świata miał miejsce 1 stycznia 2009 roku w Garmisch-Partenkirchen, podczas Turnieju Czterech Skoczni. Pierwsze punkty zdobył 10 stycznia 2009 roku w Tauplitz, gdzie był 23.
5 stycznia 2015 roku uległ wypadkowi na skoczni w Bischofshofen, w wyniku którego doznał poważnego urazu kręgosłupa[4]. Od tego momentu Fairall porusza się na wózku inwalidzkim. Do skoków narciarskich już nie powrócił, natomiast od końca 2015 r. uprawia narciarstwo wodne w wersji dla niepełnosprawnych[5]. W październiku 2016 r. debiutował na oficjalnych zawodach. Pod koniec 2018 r. został powołany na mistrzostwa świata osób niepełnosprawnych w narciarstwie wodnym w Norwegii, które odbędą się w 2019 roku[6].
Jego rekord życiowy na skoczni narciarskiej wynoszący 208 metrów ustanowił 21 marca 2013 na Letalnicy w Planicy[1].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty N. Fairalla na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty N. Fairalla na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
|
19–20 marca
|
2010
|
Planica
|
Letalnica
|
K-185
|
HS-215
|
indywid.
|
150,0 m
|
|
123,4 pkt
|
Nie zakwalifikował się.
|
10.
|
21 marca
|
2010
|
Planica
|
Letalnica
|
K-185
|
HS-215
|
druż.[b]
|
121,0 m
|
–
|
462,2 pkt (85,5 pkt)
|
1179,2 pkt
|
Austria
|
|
14-15 marca
|
2014
|
Harrachov
|
Čertak
|
K-185
|
HS-205
|
indywid.
|
106,5 m
|
|
73,2 pkt
|
Nie zakwalifikował się
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[9].
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP
Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[9].
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[9].
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[9].
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
31 stycznia
|
2009
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-90
|
HS-100
|
95,0 m
|
97,5 m
|
251,0 pkt
|
1.
|
–
|
2.
|
16 lutego
|
2013
|
Brattleboro
|
Harris Hill
|
K-88
|
HS-98
|
89,0 m
|
92,0 m
|
236,5 pkt
|
3.
|
7,0 pkt
|
Christopher Lamb
|
3.
|
17 lutego
|
2013
|
Brattleboro
|
Harris Hill
|
K-88
|
HS-98
|
85,5 m
|
88,0 m
|
221,0 pkt
|
3.[c]
|
42,5 pkt
|
Christopher Lamb
|
4.
|
21 września
|
2014
|
Szczyrk
|
Skalite
|
K-95
|
HS-106
|
102,5 m
|
96,5 m
|
246,5 pkt
|
2.
|
1,5 pkt
|
Andrzej Stękała
|
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup
Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[9].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Indywidualnie |
|
---|
Skocznia normalna indywidualnie |
|
---|
Skocznia duża indywidualnie |
|
---|