Marian Ośniałowski urodził się w dworze w Chocimowie, jego rodzicami byli Gustaw i Maria z Cichowskich. Miał czworo rodzeństwa: siostry Ludmiłę, Marię i Różę oraz brata Andrzeja[2].
Odebrał edukację domową od nauczycielki z Francji. Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, gdzie również zdał maturę[7].
W czasie II wojny światowej, po przejęciu rodzinnego majątku przez Niemców, Ośniałowski wyjechał do siostry Róży, która mieszkała w Warszawie. Tamże został aresztowany przez Gestapo podczas łapanki, został uwięziony na Pawiaku. Po opuszczeniu więzienia ukrywał się w Świętokrzyskiem, w 1944 roku powrócił do Warszawy, gdzie brał udział w Powstaniu Warszawskim[7].
Podjął studia w PWST w Łodzi, jednak ich nie ukończył. Otrzymał dyplom po egzaminie eksternistycznym[7].
Po II wojnie światowej pracował jako sprzedawca kwiatów, murarz, tragarz, uczył języka francuskiego[7].
W 1961 roku otrzymał od Francuskiego Centrum Kulturalnego roczne stypendium we Francji, gdzie po odmowie przedłużenia paszportu pozostał do końca życia[7].
Od Staffa do Wojaczka: poezja polska 1939-1985: antologia. Bohdan Drozdowski, Bohdan Urbankowski. T. 1. Wydawnictwo Łódzkie, 1988, s. 528-529. ISBN 83-218-0805-0.