Mab
Zdjęcie ukazuje pierścienie i kilka księżyców Urana, w tym Mab (S/2003 U 1)
|
Planeta
|
Uran
|
Odkrywca
|
Mark Showalter, Jack Lissauer
|
Data odkrycia
|
25 sierpnia 2003
|
Tymczasowe oznaczenie
|
S/2003 U1
|
Charakterystyka orbity
|
Półoś wielka
|
97 736 km[1]
|
Mimośród
|
0,0025[1]
|
Okres obiegu
|
0,923 d[1]
|
Nachylenie do płaszczyzny równika planety
|
0,134°[1]
|
Długość węzła wstępującego
|
350,737°[1]
|
Argument perycentrum
|
249,565°[1]
|
Anomalia średnia
|
273,769°[1]
|
Własności fizyczne
|
Średnica równikowa
|
20 km
|
Powierzchnia
|
~2 800 km²
|
Objętość
|
~14 000 km³
|
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni
|
0,0047 m/s²
|
Prędkość ucieczki
|
11 m/s
|
Albedo
|
0,08
|
Jasność obserwowana (z Ziemi)
|
24,0m
|
Temperatura powierzchni
|
64 K
|
Mab (Uran XXVI) – mały wewnętrzny księżyc Urana, będący księżycem pasterskim pierścienia mi. Został odkryty przez Marka R. Showaltera i in. w 2003 roku przy pomocy teleskopu Hubble’a.
Księżyc ten był zbyt mały i ciemny, by mogła go wykryć sonda Voyager 2 podczas swojego przelotu obok Urana. Jego orbita podlega silnym perturbacjom, których przyczyną jest najprawdopodobniej oddziaływanie z jednym bądź kilkoma sąsiednimi satelitami.
Nazwa pochodzi od Mab – królowej wróżek w folklorze angielskim, na jej temat Merkucjo wygłosił monolog w sztuce Williama Szekspira pt. „Romeo i Julia”. Wcześniej księżyc ten nosił tymczasowe oznaczenie S/2003 U1[2].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
wewnętrzne (13) |
|
---|
główne (5) |
|
---|
nieregularne (10) |
|
---|
- Lista jest posortowana według odległości od Urana. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.