Lucjan Kaszycki
Jean Clero
Data i miejsce urodzenia
|
27 września 1932 Kraków
|
Data i miejsce śmierci
|
5 maja 2021 Warszawa
|
Gatunki
|
muzyka rozrywkowa
|
Zawód
|
kompozytor, aranżer, pedagog
|
Odznaczenia
|
|
Lucjan Marian Kaszycki, ps. „Jean Clero” (ur. 27 września 1932 w Krakowie[1], zm. 5 maja 2021 w Warszawie[2]) – polski kompozytor, aranżer, publicysta muzyczny, pedagog, profesor sztuk muzycznych.
Życiorys
Ukończył szkołę muzyczną I stopnia w Nowym Targu w klasie Heleny Szkielskiej. W 1951 zdał maturę w Liceum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Następnie ukończył studia na Wydziale Kompozycji Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, w klasie Stanisława Wiechowicza. Już w trakcie studiów rozpoczął pracę jako kierownik muzyczny w krakowskim Teatrze Groteska (1954–1958). Tworzył też własne kompozycje, otrzymał wyróżnienie za utwór Scherzo symfoniczne na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim, a także drugą nagrodę za kompozycję Passacaglia, którą napisał na wielką orkiestrę symfoniczną. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w liceum muzycznym, a potem wykładał kompozycję muzyczną w krakowskiej PWSM. Wykształcił takich muzyków jak Jan Jarczyk, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński i inni. Okazjonalnie występował jako ekspert w zakresie tematów muzycznych w Wielkiej grze. W 1976 wykładał na warsztatach jazzowych „Radost '76” w Mąchocicach koło Kielc; był współscenarzystą poświęconego temu wydarzeniu filmu dokumentalnego Gramy standard! w reżyserii Andrzeja Wasylewskiego[3].
W 1974 zamieszkał w Warszawie, na tamtejszej Akademii Muzycznej obejmował stanowiska docenta (1983), a następnie profesora (1990). W 2002 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych[4]. W latach 1974–1977 pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu III Polskiego Radia. W 1985 zajął się realizacją muzyki rozrywkowej, elektronicznej i komputerowej we własnym studiu. W 1992 wraz z Alicją Kazaniszyn współtworzył pierwszą w Polsce prywatną szkołę muzyki rozrywkowej (przemianowaną na Autorską Szkołę Muzyki Rozrywkowej i Jazzowej I i II stopnia im. Krzysztofa Komedy w Warszawie).
Był twórcą muzyki do około 150 spektakli teatralnych (wystawianych m.in. w teatrach Krakowa, Warszawy, Gdyni, Poznania), do ponad 40 filmów, m.in. do Pożegnania (1958), Gangsterów i filantropów (1962) i Jak być kochaną (1962)[2], a także do pieśni do wierszy George’a Byrona, Williama Shakespeare’a, François Villona oraz Tadeusza Gajcego. W latach 1967–1972 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie. Jego piosenki śpiewali m.in. Sława Przybylska, Hanna Rek, Piotr Szczepanik, Ewa Demarczyk, Joanna Rawik[5] i Irena Santor.
Odznaczenia i wyróżnienia
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (2002)[6] i Oficerskim (2011)[7] Orderu Odrodzenia Polski. W 2013 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].
Twórczość
Piosenki z muzyką Lucjana Kaszyckiego
- Chciałabym
- Cztery zielone słonie
- Głogi
- Idzie drogą jesień
- Ja mam szczęście do wszystkiego
- Już czeka utarty mak
- Ktoś zadrwił z nas
- Lubię te moje smutki
- Niby nic
- Nie chodź tą ulicą
- Nie twoje kroki
- Nocą na Kanoniczej
- Od brzegu do brzegu
- Osobni
- Pamiętasz, była jesień
- Piosenka o wieczornym gościu
- Stary malarz
- Tańczy Józefinka
- To wszystko z nudów
- W blasku słońca
- Zatrzymaj wóz
Inne kompozycje
- Czarodziejski pierścień (musical dla dzieci, 1986)
- Diabły warszawskie (musical dla młodzieży, 1987)
- Dziadek do orzechów[9] (bajka muzyczna, 1989)
- Gdzieś w niedorzeczu Wisełki (musical, 1969)
- Kwiat paproci (musical dla młodzieży, 1989)
- Meridian (musical dla dzieci, 2004)
- Słomkowy kapelusz (musical, 1968)
- Tajemnicza pozytywka, czyli jak zwabić starszą panią (musical, 1963)
- W krainie wiatru, srebrnych jezior i jaskiń (baśń muzyczna, 2000)
- Wampuka (opera buffa, 1983)
- Wyczaruję ci bajkę[10] (piosenki dla dzieci, 1984)
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: