Podczas amerykańskich eliminacji przedolimpijskich 30 czerwca 1956 w Los Angeles Jones poprawił swój rekord świata wynikiem 45,2 s[2], a 1 listopada, również w Los Angeles, ustanowił wraz z kolegami (w składzie: Charlie Jenkins, Spurrier, Tom Courtney i Jones) rekord świata w sztafecie 4 × 440 jardów wynikiem 3:07,3[5]. Podczas igrzysk olimpijskich w 1956 w Melbourne był jednak w gorszej formie i w biegu na 400 metrów zajął w finale 5. miejsce. Zdobył jednak złoty medal w sztafecie 4 × 400 m, która biegła w składzie: Jones, Mashburn, Jenkins i Courtney[1].
Przypisy
↑ abLou Jones [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-10](ang.).
W latach 1906–1986, bieg rozgrywano na dystansie 600 jardów (548,64 metra), 1987–1993 – 500 metrów. Od 2015 w lata nieparzyste bieg odbywa się na dystansie 600 metrów. Zawody mają charakter otwarty, co oznacza, że mogą w nich występować zawodnicy z innych krajów.