Live in Central Park, NYC 07-01-74 – album koncertowy King Crimson, wydany w kwietniu 2000 roku nakładem Discipline Global Mobile jako CD. Ukazał się on jako nr 10. w serii wydawniczej „The King Crimson Collectors' Club”[1].
Historia albumu
W marcu 1974 roku King Crimson wyruszył w trasę koncertową, najpierw po Europie, a później po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Trasa zakończyła się występem zespołu w nowojorskim Central Parku. Jego ówczesny skład tworzyli: Robert Fripp, David Cross, Wetton i Bill Bruford. David Cross odszedł po zakończeniu trasy[2]. Podczas koncertu zespół wykonał, nie licząc „21st Century Schizoid Man”, głównie materiał z albumów: Larks’ Tongues in Aspic, Starless and Bible Black i Red[3].
Lista utworów
Lista i informacje według Discogs[1]:
1.
|
Walk On... No Pussyfooting
|
2:11
|
|
|
|
2.
|
21st Century Schizoid Man
|
7:58
|
|
|
|
3.
|
Lament
|
4:49
|
|
|
|
4.
|
Exiles
|
7:53
|
|
|
|
5.
|
Improv: Cerberus
|
8:27
|
|
|
|
6.
|
Easy Money
|
6:26
|
|
|
|
7.
|
Fracture
|
11:20
|
|
|
|
8.
|
Starless
|
12:31
|
|
|
|
9.
|
The Talking Drum
|
5:30
|
|
|
|
10.
|
Larks' Tongues In Aspic: Part 2
|
6:55
|
|
|
|
|
|
1:14:00
|
|
|
|
Do albumu dołączono 12-stronicową książeczkę.
Nagrano na żywo podczas Schaefer Music Festival 1974, Wollman Rink, Central Park, Nowy Jork, USA, 1 lipca 1974 roku.
Muzycy
Produkcja
- projekt (okładki) – Hugh O'Donnell
- edycja cyfrowa – Alex R. Mundy
- produkcja – David Singleton, Robert Fripp
Odbiór
Opinie krytyków
Eetu Pellonpaa z magazynu Prog Archives uważa, że ten skład zespołu najlepiej wybrzmiał w „21st Century Schizoid Man”. Równie wysoko ocenił kolejne utwory: „Lament” – „dobra wersja utworu”, „Exiles” – „najlepsze momenty tego albumu” i „Starless” – „naprawdę wybitny występ”. Ostatecznym hitem nazwał klasyczne połączenie „The Talking Drum' z „Larks' Tongues In Aspic: Part 2”,. Jedyne zastrzeżenia recenzent miał do jakości dźwięku, którą określił jako „przeciętną”[4].
Według Lindsaya Planera z AllMusic „podczas gdy nagranie jest bardzo dobre – nie świetne – porywające, muzyczne wybryki zespołu z nawiązką rekompensują wszelkie braki w wierności dźwięku”, a „zespół ten można porównać do jednego, polirytmicznego organizmu”. Autor zwraca uwagę na twórczy wkład Billa Bruforda i Johna Wettona w interpretację utworów „Exiles” i „Fracture” oraz całego zespołu w „Starless”, w którym osiągnął on „kulminację”, zaś zamykający go instrumentalny jam należy – jego zdaniem – „do najlepszych dzieł zespołowych, jakie powstały pod szyldem King Crimson”[3].
Odmiennego zdania jest Jordan Babula z miesięcznika Teraz Rock: według niego materiał muzyczny brzmi jak „kiepski bootleg, a zespół niekoniecznie był w najlepszej formie” (jako przykłady wymienił „wymęczony” „21st Century Schizoid Man” i „Exiles”). Tym niemniej wyróżnił improwizację „Cerberus” oraz finałowy „Larks' Tongues In Aspic: Part 2”[5].
Przypisy
Albumy studyjne |
|
---|
Albumy ProjeKcts |
|
---|
Albumy koncertowe |
|
---|
Wideo |
|
---|
Kompilacje |
|
---|
EP-ki |
|
---|
Powiązane |
|
---|