Lambo 291, także Modena 291 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Mauro Forghieriego dla zespołu Modena na sezon 1991. Kierowcami samochodu byli Nicola Larini i Eric van de Poele.
Historia modelu
Koncern Lamborghini od 1989 roku dostarczał silniki różnym zespołom Formuły 1. W 1989 roku był to Larrousse, a rok później Larrousse i Lotus. W sezonie 1991 Lamborghini dostarczało swoje silniki Ligierowi i debiutującemu w Formule 1 zespołowi Modena[1]. Modena, znana wcześniej jako GLAS, miała silne powiązania z Lamborghini. Włoska firma miała być odpowiedzialna nie tylko za dostarczanie silników V12, ale także za zaprojektowanie i zbudowanie modelu. Ponadto GLAS, będące początkowo meksykańskim zespołem, stanęło na skraju bankructwa po tym, gdy z jego sponsorowania wycofali się inwestorzy na czele z Fernando Gonzalezem Luną; wtedy jednak zespół uratowało Lamborghini[2].
Projektantem samochodu był Mauro Forghieri. Samochód był gotowy do testów latem 1990 roku, ale w tym okresie ze sponsorowania zespołu wycofał się Luna[2]. Wtedy Lamborghini zdecydowało się uratować silnie powiązany z włoskim koncernem, a będący na skraju bankructwa zespół, po czym przenieść jego siedzibę do Modeny i tak też nazwać nowy twór. Mimo że Modena była rozpatrywana jako fabryczny zespół Lamborghini, to Lamborghini nie chciało nazwać zespołu swoją nazwą, ponieważ ich zdaniem w razie niepowodzenia projektu mogłoby to negatywnie wpłynąć na wizerunek marki. Faktem jest jednak, że po początkowym wsparciu od Lamborghini, Modena stała się następnie całkowicie samodzielnym podmiotem i nie otrzymała żadnego dalszego wsparcia lub pomocy finansowej od Lamborghini[2].
Końcem roku 1990 rozpoczęto testowanie samochodu oznaczonego oficjalnie Lambo 291. Testerem był Mauro Baldi. Samochód wyglądał stosunkowo ładnie. Charakterystyczne dla niego były trójkątne sekcje boczne i ukośne chłodnice. Takie chłodnice stały się trendem w Formule 1 wiele lat później i są stosowane po dziś dzień. Następnie zatrudniono w charakterze menadżera Jaime Mankę Graziadeiego. Kierowcami zostali były kierowca Coloni, Oselli i Ligiera – Nicola Larini, oraz wicemistrz Formuły 3000 z 1990 roku, Eric van de Poele. Inżynierem wyścigowym Lariniego był Mario Tolentino, a van de Poelego – Dave Morgan[2].
Sezon 1991
Sezon 1991 rozpoczął się dla zespołu stosunkowo udanie. Wprawdzie w pierwszym Grand Prix sezonu, Grand Prix Stanów Zjednoczonych, van de Poele nie zdołał się nawet prekwalifikować, osiągając najgorszy czas (1:37,046), ale Larini zakwalifikował się na siedemnastej pozycji[3]. Wyścig Włoch ukończył na siódmej pozycji, co oznaczało, że w debiucie Modenie brakło zaledwie jednego miejsca, by uzyskać jeden punkt[4]. Do Grand Prix Brazylii jednak już obaj kierowcy się nie prekwalifikowali[5]. Do Grand Prix San Marino zakwalifikował się z kolei van de Poele (21 miejsce); Larini nie prekwalifikował się[6]. W wyścigu belgijski kierowca jechał na piątym miejscu, ale na 58 okrążeniu miał problemy z pompą paliwa i został sklasyfikowany na dziewiątym miejscu[7]. Van de Poele nie zakwalifikował się już do żadnego wyścigu w sezonie[8]. Larini z kolei nie prekwalifikował się do siedmiu wyścigów z rzędu (od Grand Prix Brazylii do Grand Prix Wielkiej Brytanii)[8]. Następnie na 24 miejscu zakwalifikował się do Grand Prix Niemiec[9] (wyścigu nie ukończył wskutek wypadku na pierwszym okrązeniu[10]) oraz Węgier[11] (w wyścigu był ostatni, szesnasty[12]). Następnie samochody Modena nie wzięły udziału w wyścigu o Grand Prix Belgii[13], ale Larini zakwalifikował się na 23 miejscu do "rodzimego" wyścigu o Grand Prix Włoch[14]. Sam wyścig Larini ukończył na 16 pozycji[15]. Ponadto Larini zdołał zakwalifikować się jeszcze na dziewiętnastym miejscu do ostatniego w sezonie wyścigu, o Grand Prix Australii[16]. Wyścigu Włoch nie ukończył z powodu zbiorowej kolizji na szóstym okrążeniu[17]. Po sezonie, wskutek ogromnego zadłużenia, Modena wycofała się z Formuły 1.
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
|
Oznaczenie
|
Wyjaśnienie
|
Złoty
|
Zwycięzca lub mistrzostwo
|
Srebrny
|
2. miejsce lub wicemistrzostwo
|
Brązowy
|
3. miejsce lub II wicemistrzostwo
|
Zielony
|
Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
|
Niebieski
|
Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
|
Czerwony
|
Nie zakwalifikował się (NZ)
|
Nie prekwalifikował się (NPK)
|
Różowy
|
Nie ukończył (NU)
|
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
|
Czarny
|
Zdyskwalifikowany (DK)
|
Wykluczony (WYK/EX)
|
Biały
|
Nie wystartował (NW)
|
Kontuzjowany (K/INJ)
|
Wyścig odwołany (OD/C)
|
Bez koloru
|
Został wycofany (WYC/WD)
|
Nie przybył (NP/DNA)
|
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
|
Nie został zgłoszony (–)
|
Pogrubienie
|
Start z pole position
|
Kursywa
|
Najszybsze okrążenie wyścigu
|
†
|
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
|
*
|
Sezon w trakcie
|
1/2/3
|
Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
|
Lista systemów punktacji Formuły 1
|
Przypisy