Koncert finałowy w 1961 odbył się w Palais des Festivals et des Congrès, w tym samym miejscu, co konkurs w 1959. Budynek został zbudowany w 1949 w celu zorganizowania Międzynarodowego Festiwalu Filmowego. Hala znajduje się na promenadzie miasta, którą wyznacza bulwar La Croisette. Obecnie znajduje się tam hotel JW Marriott Cannes[2].
W konkursie wystąpiło dwóch wykonawców, którzy brali udział w poprzednich konkursach. Reprezentantem Belgii ponownie został Bob Benny, który startował w finale konkursu w 1959. Przedstawicielka Norwegii Nora Brockstedt reprezentowała kraj w finale konkursu w 1960.
Dyrygenci
Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Franck Pourcel[1], który dyrygował orkiestrze podczas występów reprezentantów: Austrii[3], Niemiec[4], Francji[5] i Finlandii[6]. Ponadto orkiestrą dyrygowali: Rafael Ferrer (Hiszpania)[7], Jože Privšek (Jugosławia)[8], Dolf van der Linden (Holandia)[9], William Lind (Szwecja)[10], Francis Bay (Belgia)[11], Gianfranco Intra (Włochy)[12], Kai Mortensen (Dania)[13], Øivind Bergh (Norwegia)[14], Robert Stolz (Austria)[8], Raymond Lefèvre (Monako)[15], Fernando Paggi (Szwajcaria)[16], Harry Robinson (Wielka Brytania)[17] i Léo Chauliac (Luksemburg)[18].
Każdy kraj wyznaczał 10-osobowe jury, które przyznawało ulubionej piosence po jednym punkcie.
Wyniki
Hiszpania
Monako
Austria
Finlandia
Jugosławia
Holandia
Szwecja
Niemcy
Francja
Szwajcaria
Belgia
Norwegia
Dania
Luksemburg
Wielka Brytania
Włochy
Uczestnicy konkursu
Hiszpania
1
1
1
2
2
1
Monako
3
1
1
Austria
1
Finlandia
1
1
2
2
Jugosławia
3
1
2
1
1
1
Holandia
2
1
1
2
Szwecja
2
Niemcy
1
1
1
Francja
2
2
1
1
4
1
2
Szwajcaria
1
2
2
1
2
4
2
2
Belgia
1
Norwegia
1
2
1
5
1
Dania
1
1
2
8
Luksemburg
2
4
4
3
5
1
1
5
1
1
1
3
Wielka Brytania
3
3
7
1
1
8
1
Włochy
1
1
1
1
4
4
KRAJE UPORZĄDKOWANE W KOLEJNOŚCI WYSTĘPOWANIA
Międzynarodowi nadawcy i głosowanie
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1961 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa, a także komentatorów konkursu dla telewizyjnych nadawców[19]:
↑Gordon Roxburgh „Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s”, Telos, UK, 2012, str. 259 isbn=978-1-84583-065-6
↑„Greetje vanavond nummer zes”, Nieuwe Leidsche Courant, 18 marca 1961