We włóknach nerwowych rdzennych (tzw. białych) komórki Schwanna tworzą wzdłuż aksonów osłonkę mielinową ze swojej błony komórkowej przez wielokrotne owinięcie się jednej komórki wokół fragmentu aksonu długości 50 μm–1 mm[1]. Osłonka ta spełnia funkcję ochronną dla aksonu, ale przede wszystkim zwiększa tempo przewodzenia impulsów nerwowych (dzięki przewężeniom Ranviera).
Osłonka zewnętrzna (Schwanna)
We włóknach bezrdzennych (szarych) osłonka Schwanna (neurolemma, neurylemma) powstaje jedynie przez okrycie aksonu protoplazmą komórki Schwanna ("zatopienie" włókna w cytoplazmie)[1]. Jedna osłonka pokrywa kilka z nich. Cytoplazma komórki Schwanna wiąże aksony razem ale nie pozwala im się dotykać.
Rodzaje
mielinujące komórki Schwanna
niemielinujące komórki Schwanna - jedna komórka Schwanna otacza kilka cienkich aksonów
końcowe komórki Schwanna (perysynaptyczne) - otaczają połączenia nerwowo-mięśniowe; mogą odbierać informacje i kontrolować ich przepływ[2]
Przypisy
↑ abAdam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. 11(7). T. 1: Anatomia ogólna : kości, stawy i więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 151-152.
↑R.D.R.D.FieldsR.D.R.D., Drugi mózg. Rewolucja w nauce i medycynie, Prószyński i S-ka, 2011, s. 45-46, ISBN 978-83-7648-649-9.