Karen Magnussen (1974)
|
Reprezentacja
|
Kanada
|
Data i miejsce urodzenia
|
4 kwietnia 1952 Vancouver
|
Wzrost
|
160 cm
|
Konkurencja
|
Solistki
|
Trener
|
Helmet May, Edi Rada, Linda Brauckmann[1]
|
Klub
|
North Shore Winter Club
|
Zakończenie kariery
|
1973
|
Dorobek medalowy
|
|
Odznaczenia
|
|
|
Karen Diane Magnussen, po mężu Cella (ur. 4 kwietnia 1952 w Vancouver) – kanadyjska łyżwiarka figurowa pochodzenia norwesko-szwedzkiego, startująca w konkurencji solistek. Wicemistrzyni olimpijska z Sapporo (1972)[2] i uczestniczka igrzysk olimpijskich (1968)[3], mistrzyni (1973) i wicemistrzyni świata (1972), mistrzyni Ameryki Północnej (1971) oraz 5-krotna mistrzyni Kanady (1968, 1970–1973). Następnie trenerka łyżwiarstwa figurowego.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie Szwedki Glorii i Norwega Alfa Magnussena. Jej rodzice widzieli talent córki, dlatego aktywnie wspierali jej rozwój i karierę[1].
W 1969 roku tuż przed mistrzostwami świata doznała przeciążeniowych złamań w obu nogach przez co trzy miesiące spędziła w gipsie[4][5]. Mistrzostwa obejrzała jeżdżąc na wózku inwalidzkim, ale już wtedy planowała powrót do sportu, pomimo tego, że lekarze przewidywali jej kalectwo[1][6].
W 1972 roku została wicemistrzynią olimpijską, zaś 1 marca 1973 roku trzecią kanadyjską solistką, po Scott i Burce, która zdobyła tytuł mistrzyni świata[1].
Po zakończeniu kariery występowała w rewii Ice Capades do 1977 roku. Następnie podjęła pracę trenerki w Bostonie i Vancouver. W 2009 roku została trenerką i dyrektorką w North Shore Winter Club. Ponadto założyła Fundusz Karen Magnussen, który wspierał młodych łyżwiarzy w zapewnieniu im dostępnych finansowo treningów[4].
28 listopada 2011 roku zatruła się trującym gazem, amoniakiem, w North Shore Winter Club (jej rodzice byli jednymi z członków założycieli), gdzie przygotowywała się do nauczania młodych łyżwiarzy. Amoniak przypalił jej tkankę płucną i struny głosowe, przez co miała problemy z oddychaniem, snem i przewlekłym kaszlem. Dodatkowo toczyła batalię z towarzystwami ubezpieczeniowymi, które nie chciały wypłacić jej odszkodowania. Incydent sprawił, że zaczęła chorować na dwie choroby autoimmunologiczne związane z jej lekami (12 tabletek dziennie) i artretyzm w stawach przez co musiała przestać pracować w klubie. Jej były klub Connaught Skating Club organizował zbiórki pieniędzy na jej leczenie i życie m.in. poprzez rewie w których brało ponad 100 łyżwiarzy[6].
Ma męża Tony'ego Cellę, córkę i dwóch synów[7].
Osiągnięcia
Nagrody i osiągnięcia
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: