Kaligrafia gruzińska (gruz.ქართული კალიგრაფია) – forma kaligrafii, czyli artystycznego pisma do zapisu języka gruzińskiego. Występuje we wszystkich formach historycznych zapisu języka gruzińskiego. W 2016 roku trzy systemy alfabetu gruzińskiego zostały włączone do niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO[1].
Historia
Gruzja ma wielowiekową tradycję szkoły kaligraficznej. Ręczne zapisywane książki z pierwszych wieków stały się w Gruzji fenomenem kulturowym i narodowym. Szczególna rola w rozwoju kaligrafii i w życiu literatury gruzińskiej przypisywane jest rozwojowi chrześcijaństwa[1], odkąd Gruziński Kościół Prawosławny i jego mnisi poświęcili swoje życie dla gruzińskiego piśmiennictwa, tworząc rękopisy i wszelkie zapisy historyczne dla narodu gruzińskiego[2][3][4]. Zgodnie z niektórymi wynikami badań dokumentalna historia gruzińskiej kultury pisanej prawdopodobnie zaczyna się od ormiańskich ligatur (datowanych na 75-79 n.e.)[1]. Istnieją też badania potwierdzające początki na X wiek p.n.e. – w 2015 roku na wzgórzu Graklian we wschodniej Gruzji, dzięki wykopaliskom archeologicznym, pod kierownictwem profesora Vakhatbga Licheli, znaleziono najstarszą inskrypcję datowaną na XI-X wiek p.n.e[1].
Co roku 14 kwietnia Gruzja obchodzi „Dzień języka gruzińskiego”. W tym dniu odbywają się konkursy kaligrafii, nazwiska zwycięzców i wręczanie nagród najlepszym kaligrafom w Gruzińskim Narodowym Centrum Rękopisów[5].
↑ abcdKetevanK.GigashviliKetevanK. i inni, On the State of Studying the Georgian Written Culture before and in the Digital Era, „European Researcher”, 10 (3), 2019, DOI: 10.13187/er.2019.3, ISSN2224-0136 [dostęp 2021-10-29].