Juliusz Janusz (ur. 17 marca 1944 w Łyczanej ) – polski duchowny rzymskokatolicki , dyplomata watykański , arcybiskup , nuncjusz apostolski w Rwandzie w latach 1995–1998, nuncjusz apostolski w Mozambiku w latach 1998–2003, nuncjusz apostolski na Węgrzech w latach 2003–2011, nuncjusz apostolski w Słowenii i delegat apostolski w Kosowie w latach 2011–2018.
Życiorys
Urodził się 17 marca 1944 w Łyczanej , w diecezji tarnowskiej [1] . Kształcił się w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Długosza w Nowym Sączu , gdzie w 1961 złożył świadectwo dojrzałości[1] . Nie mogąc dołączyć do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie z powodu jego przepełnienia w latach 1961-1967 kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej [1] . Święceń kapłańskich udzielił mu 19 marca 1967 w katedrze na Wawelu arcybiskup metropolita krakowski Karol Wojtyła [2] .
W latach 1967–1969 pracował jako wikariusz w parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Łodygowicach [1] . Następnie wyjechał do Rzymu, gdzie studiował na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim i uzyskał doktorat , kończąc również Papieską Akademię Kościelną [1] [3] . Pierwszą wyznaczoną mu placówką była w 1973 nuncjatura w Tajlandii , odpowiedzialna także za Laos , Malezję , Singapur , Kambodżę i Wietnam [1] . W 1977 został przeniesiony do nuncjatury w Danii , której podlegały również Szwecja , Norwegia , Finlandia , Islandia i Grenlandia . Pracował również kolejno w nuncjaturach w Niemczech , Brazylii i Holandii . W 1990 tworzył struktury nuncjatury apostolskiej na Węgrzech . W latach 1992–1995 pełnił funkcję chargé d’affaires kierującego nuncjaturą apostolską w Republice Chińskiej na Tajwanie (Tajpej )[4] .
25 marca 1995 papież Jan Paweł II mianował go nuncjuszem apostolskim w Rwandzie i arcybiskupem tytularnym Caprulae [2] . Święcenia biskupie przyjął 8 maja 1995 w bazylice św. Piotra na Watykanie . Udzielił mu ich kardynał Angelo Sodano , sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, któremu asystowali kardynałowie Franciszek Macharski , arcybiskup metropolita krakowski, i Francis Arinze , przewodniczący papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego [2] . Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Amor omnia sustinet ” (Miłość wszystko przetrzyma ). Nuncjaturę w Rwandzie objął niedługo po zakończeniu ludobójstwa , podczas którego zginęło pięciu biskupów, około 150 księży i 200 sióstr[1] . 26 września 1998 Jan Paweł II przeniósł go na urząd nuncjusza apostolskiego w Mozambiku , dochodzącego do siebie po wojnie domowej [2] , a 9 kwietnia 2003 na urząd nuncjusza apostolskiego na Węgrzech [5] .
10 lutego 2011 papież Benedykt XVI mianował go nuncjuszem apostolskim w Słowenii i delegatem apostolskim (nie mającym charakteru dyplomatycznego, lecz będącym urzędem pastoralnym) w Kosowie [6] . 21 września 2018 przeszedł na emeryturę i został rezydentem przy parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Korzennej [2] [7] .
Konsekrował arcybiskupów metropolitów - lublańskiego Stanislava Zore (2014) i mariborskiego Alojzija Cvikla (2015). Ponadto był współkonsekratorem podczas święceń ośmiu biskupów[2]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Juliusz Janusz [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2022-11-25] (ang. ) .
Delegaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy