Julian Andrzej Antoni Wojtkowski [1] (ur. 31 stycznia 1927 w Poznaniu ) – polski duchowny rzymskokatolicki , profesor nauk teologicznych , biskup pomocniczy warmiński w latach 1969–2004, od 2004 biskup pomocniczy senior archidiecezji warmińskiej .
Życiorys
Urodził się 31 stycznia 1927 w Poznaniu[1] . Jego ojcem był profesor historii Andrzej Wojtkowski [2] . Po wybuchu II wojny światowej 8 listopada 1939 razem z rodziną został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Lager Glowno – Posen Ost, skąd 1 grudnia 1939 został wywieziony do Ostrowca Świętokrzyskiego[3] . W 1944 uzyskał małą maturę w tajnym nauczaniu ziemi kieleckiej, a rok później zdał egzamin dojrzałości w liceum matematyczno-fizycznym w Lublinie[1] . W latach 1945–1950 studiował w Lubelskim Seminarium Duchownym dla diecezji warmińskiej[4] . Święceń prezbiteratu udzielił mu 25 czerwca 1950 w Lublinie biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa [3] [5] . W tym samym roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał magisterium z teologii [3] . Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim odbył studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej , które uwieńczył doktoratem w 1953[1] [6] . W 1968 uzyskał habilitację w zakresie teologii dogmatycznej i historii dogmatów na Papieskim Fakultecie Teologicznym w Krakowie [1] [3] .
W Warmińskim Seminarium Duchownym od 1952 pełnił funkcje wykładowcy, wychowawcy, prefekta i rektora [3] . W czasach powojennych nie miał możliwości publikowania swoich prac. Do 1980 prowadził samodzielną pracę naukową, gdyż nie mógł być zatrudniony na uczelni z prawami akademickimi[6] . W latach 1980–1997 kierował Warmińskim Instytutem Teologicznym , gdzie również prowadził wykłady[1] [3] . Przyczynił się do powstania Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego , na którym przez rok miał etat profesora zwyczajnego w Katedrze Teologii Dogmatycznej[3] [6] . W 1987 został profesorem nadzwyczajnym Papieskiej Akademii Teologicznej, a w 1997 profesorem zwyczajnym . Głównymi obszarami jego badań są historia dogmatów maryjnych w Polsce średniowiecznej, glosy oraz drobne teksty polskie w inkunabułach Wielkopolski, a także historia diecezji warmińskiej[1] .
17 sierpnia 1969 papież Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym na Warmii ze stolicą tytularną Murustaga [1] . Święcenia biskupie otrzymał 22 sierpnia 1969 w prywatnej kaplicy prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego [6] . Prymas Polski był jego konsekratorem, zaś współkonsekratorami biskupi Józef Drzazga i Jan Obłąk . Jako swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Veni Domine Jesu ” (Przyjdź, Panie Jezu )[1] . Na Warmii sprawował urząd wikariusza generalnego [3] . 24 lutego 2004 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa pomocniczego warmińskiego, złożoną ze względu na wiek[7] [1] .
W ramach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcje przewodniczącego Komisji ds. Budowy Kościołów oraz sekretarza Komisji ds. Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był ponadto członkiem Komisji Maryjnej, Rady Naukowej, a także Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek[1] [3] . Został również członkiem zwyczajnym Papieskiej Międzynarodowej Akademii Maryjnej[1] .
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie [6] .
W 2008 nadano mu honorowe obywatelstwo Lidzbarka Warmińskiego [8] .
Otrzymał tytuł Człowieka Dobrej Woli przyznany przez Kapitułę Wielkiego Serca w Olsztynie (2003)[9] , Złoty Medal Prymasowski „Za służbę Kościołowi i Ludowi” od prymasa Polski Józefa Glempa (2004)[10] , Nagrodę Prezydenta Olsztyna – Statuetkę Świętego Jakuba w dziedzinie „za szczególne zasługi dla Olsztyna” (za rok 2016)[11] i nagrodę Feniks Diamentowy Stowarzyszenia Wydawców Katolickich (2020)[12] .
Przypisy
Linki zewnętrzne
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Identyfikatory zewnętrzne: