Urodził się w Pińsku na Polesiu. Jego ojciec, Paweł Sito, został zamordowany w Katyniu, a rodzina zesłana w głąb Rosji. Do 1942 przebywał wraz z rodziną w Kazachstanie. Kolejnymi miejscami pobytu były Indie oraz Wielka Brytania. W Londynie uzyskał wykształcenie średnie, ukończył też studia inżynierii konstrukcyjnej na uniwersytecie w Hammersmith. Później rozpoczął pracę w biurze projektowym jako młodszy inżynier.
W 1954 nawiązał współpracę z polonijnym miesięcznikiem „Życie Akademickie”, gdzie opublikował swój debiutancki utwór Odloty. Należał do londyńskiej grupy poetyckiej Kontynenty. W 1959 powrócił do Polski i osiedlił się w stolicy. W latach 1961–63 był stałym współpracownikiem tygodnika „Polityka” jako recenzent teatralny.
Od 1974 był wiceprezesem Klubu Dramatopisarzy Polskich. W 1977 otrzymał Nagrodę Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka, a rok później nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekłady poezji angielskiej.
W 1976 podpisał Memoriał 101 wyrażający protest przeciw projektowanym zmianom w konstytucji PRL. W latach 80. działał w opozycji demokratycznej. Był członkiem Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI), w latach 1979–1981 był wiceprezesem, a w 1981–1985 prezesem Międzynarodowego Komitetu Dramatopisarzy ITI.
Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw Zagranicznych w latach 1990–1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 235–236. ISBN 83-86244-09-7.