Powierzchnia lustra wody wynosi według różnych źródeł od 2205,2 ha[2] do 2239,6 ha[3][4]. Zajmuje 9. miejsce w Polsce pod względem powierzchni, a 3. w województwie.
Jest jeziorem, gdzie intensywnie uprawia się sporty wodne. Nad akwenem znajdują się liczne przystanie żeglarskie, a w trakcie sezonu pływają tu statki turystyczne („Mila”, „Koszałek”, „Parostatek”).
Z powodu połączenia z morzem poprzez Jamieński Nurt – Jamno charakteryzuje się znacznym wpływem wód morskich na stan hydrochemiczny[5].
Położenie
Całe jezioro znajduje się w gminie Mielno, w powiecie koszalińskim. Średnia głębokość zbiornika wynosi 1,4 m, a maksymalna głębokość 3,9 m[3][4]. Lustro wody Jamna znajduje się na wysokości 0,1 m n.p.m.[4] Kształt misy jeziornej jest nieregularny, zawężony od zachodu i stopniowo rozszerzający się ku wschodowi.
W 2006 r. oceniono stan czystości wody Jamna na III klasę, co oznacza, że w porównaniu z badaniem w 1996 r., kiedy jezioro oceniono jako pozaklasowe, stan uległ poprawie[3].
Jamno jest bezpośrednim i pośrednim recypientem ścieków. Do jeziora odprowadzane są wody z oczyszczalni w Unieściu, do której trafiają ścieki z Mielna, Unieścia i Łaz. Z tychże miejscowości bezpośrednio do jeziora odprowadzane są wody deszczowe, a także wody pochłodnicze z gorzelni w miejscowości Osieki.
Do jeziora uchodzi rzeka Dzierżęcinka, która jest odbiorcą wód z komunalnej oczyszczalni Koszalina, wód opadowych z Koszalina oraz ścieków z oczyszczalni wiejskiej w Boninie. Do Jamna wpada także rzeka Unieść niosąca oczyszczone ścieki z miasta Sianów.
Kolejnym zagrożeniem dla czystości wód jeziora są spływy obszarowe z gruntów ornych[3].
W typologii rybackiej Jamno jest zaliczane do typu sandaczowego. Według danych WIOŚ w Szczecinie z 2006 roku wydajność połowowa jest wysoka i wynosi 30–40 kg/ha. W strukturze połowów zdecydowanie przeważa leszcz, którego udział wynosi ok. 82%. Z Jamna odławiane są również: węgorze, sandacze, okonie, szczupaki oraz płocie[3].
Na polskiej mapie wojskowej z 1937 r. podano polski egzonim Jamno przy oznaczeniu jeziora[8]. Nazwę Jamno wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Jamunder See[9]. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do wyrazu „jama”[10].