Na całość obiektu składa się osiem budynków, wpisanych w dawną tkankę urbanistyczną Berlina i pierwotny układ ulic. Koncepcję architektoniczną stworzyło pięć zespołów architektów. Thomas van den Valentyn(inne języki) z Kolonii odrestaurował i odbudował Pałac Przewodniczącego Reichstagu, będący integralna częścią kompleksu. Pozostałe zespoły stworzyły rysunki reszty budowli. Byli to: Busmann und Haberer (budynki nr 3 i 7), de Architekten Cie. (nr 5 i 6), Gerkan, Marg und Partner (nr 4 i 8) oraz Schweger & Partner (nr 1 i 2). Zespoły te powołały do życia spółkę Planungsgesellschaft Dorotheenblöcke Berlin mbH, która stała się generalnym wykonawcą projektu[2]. Gmach oddano do użytku w 2002[1].
Dwa ciągi budynków o zróżnicowanych fasadach wkomponowano w historyczne parcele po obu stronach Dorotheenstraße(inne języki), nie przekraczając typowej dla stolicy Niemiec wysokości 22 metrów do gzymsu. Poszczególne obiekty rozdzielają dziedzińce wewnętrzne, a łączą kładki i tunele nad i pod ulicą[2].
Budynek nr 1 (przy Pałacu Przewodniczącego Reichstagu) pełni rolę wejścia do całego kompleksu i dysponuje znacznych rozmiarów holem od strony Friedrich-Ebert-Platz. Przez szklane elewacje widać stąd Reichstag oraz budynki nr 2-4 wraz z plątaniną kładek i przejść. Zespół ten robi wrażenie spójnej całości, mieszczącej biura obsługi parlamentu i wiceprzewodniczących Bundestagu. W zespole tym mieści się też sala posiedzeń, gdzie obradują parlamentarzyści wraz z miejscami dla publiczności oraz sala posiedzeń komisji. Obie przeznaczone są głównie dla przedstawicieli specjalnych, eksperckich komisji parlamentarnych. Wyposażone są w kamery (studio telewizji parlamentarnej mieści się w podziemiach budynku nr 5) i kabiny tłumaczy[2].
Budynki nr 4 i 8 mają jednolitą fasadę, która zamyka zespół od strony Wilhelmstraße. W obrębie budynku nr 5 mieści się nerkowaty obiekt mieszczący dwie małe sale konferencyjne[2].
Funkcje
Budynek służy zarówno parlamentarzystom i ich pracownikom, jak i frakcjom parlamentarnym oraz zatrudnionym przez nie ludziom. Frakcje ulokowano w południowej części kompleksu. Obiekt ma 1745 pomieszczeń, głównie biurowych, w tym sale konferencyjne i punkty informacyjne rządu federalnego. Jedno pomieszczenie biurowe ma standardowo 18 m², jednak można je łączyć w większe zespoły[2].
Sztuka
Gmach mieści kolekcję różnego rodzaju obiektów artystycznych. Są to m.in.:
instalacja i rzeźby angielskiego artysty Antony'ego Gormley'a: dziedziniec wypełniony wodą z ukośną kładką i wystającymi z bocznych ścian prostopadłymi doń postaciami ludzkimi patrzącymi ku niebu,
↑ abcdefghijklKathrin Gerlof, Andreas Kaernbach, Carl-Christian Kaiser, Gregor Mayntz, Sönke Petersen, Georgia Rauer, Zwiedzamy Bundestag. Architektura, sztuka i funkcje gmachów Parlamentu w zarysie (pol.), Deutscher Bundestag, 2014, s. 108-117, 124-133