Józef Obrembski[a] (ur. 19 marca 1906 w Skarżynie Nowym koło Zambrowa, zm. 7 czerwca 2011 w Mejszagole[1]) – polski duchowny katolicki, prałat, działający na Wileńszczyźnie.
Życiorys
Pochodził z ziemi łomżyńskiej. Był synem Justyna Wincentego i Anny z Kołaczkowskich. W 1926 rozpoczął studia w seminarium duchownym w Wilnie, kształcił się na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego. 12 czerwca 1932 przyjął święcenia kapłańskie. Pracę duszpasterską rozpoczął od wikariatu w Turgielach. Od 1950 pełnił obowiązki proboszcza w Mejszagole. Mimo zakazów prowadził działalność duszpasterską: katechezę wśród dzieci, udzielał sakramentów świętych (również potajemnie), jeździł po kolędzie, odwiedzał chorych. Wielokrotnie był przesłuchiwany przez funkcjonariuszy sowieckiej służby bezpieczeństwa.
Władze regionu wileńskiego nadały mu tytuł Honorowego Obywatela Rejonu Wileńskiego. W 2008 otrzymał z rąk ambasadora Janusza Skolimowskiego pierwszą na Litwie Kartę Polaka. 19 marca 2007 Szkole Średniej w Mejszagole uroczyście nadano imię ks. Józefa Obrembskiego[2].
Odznaczenia
Uwagi
- ↑ W oficjalnych dokumentach, m.in. nadania odznaczeń, widnieje nazwisko Obrębski; według pisowni litewskiej: Juzefas Obrembskis.
Przypisy
Bibliografia
- (PAP): Autorytet na Wileńszczyźnie. Karta Polaka dla 102-letniego prałata Obrembskiego, „Dziennik Polski” z 13 czerwca 2008, s. 13.
- Katarzyna Zuchowicz, Ksiądz, który był dla Polaków święty, „Rzeczpospolita” z 9 czerwca 2011, s. A 12.
- Dariusz Matelski, Ksiądz prałat Józef Obremski (1906–2011), „Przegląd Polsko-Polonijny”, 2011, nr 2, s. 340-349, il.