Wieś lokowana na prawie magdeburskim w 1352 roku, dokumentem wystawionym w Sanoku przez Kazimierza Wielkiego, na miejscu wczesnopiastowskiej osady Obrwinowo (Obrwynowo, Obrwinów?). Zasadźcą i pierwszym sołtysem wsi był Jakub Iskra, od którego nazwiska pochodzi nazwa miejscowości. Król Zygmunt I Stary potwierdza ten przywilej Adamowi Mysłowskiemu w 1530 r.
Po I rozbiorze Polski Iskrzynia stała się częścią Imperium Habsburgów. W latach 1782–1784 wybudowano przebiegający przez wieś historyczny Trakt Węgierski, z Przemyśla na Przełęcz Dukielską, który tu przekraczał rzekę Wisłok. W 1786 r. notował Ewaryst Andrzej, hr. Kuropatnicki w swym "Opisaniu królestw Galicyi i Lodomeryi": Iskrzynia. Wieś dziedziczna JW. Franciszka hrabi Bukowskiego; sławna murowanym mostem na arkadach na Wisłoku rzece na gościńcu z Węgier do Lwowa[10]. W 1849 r. traktem tym maszerowały na Węgry rosyjskie wojska feldmarszałka Iwana Paskiewicza, idące z pomocą dla żołnierzy Franciszka Józefa I dławiących powstanie węgierskie podczas Wiosny Ludów. Unikatowy kryty most na Wisłoku został zniszczony dopiero podczas wojen światowych przez wycofujące się wojska.
W XIX w. Iskrzynia była własnością Urbańskich. W czasie powstania krakowskiego w 21 lutego 1846 r., w momencie napaści podburzonych poddanych na dwór powstańczy w Kombornii, żonę Feliksa Urbańskiego uratowali chłopi z Iskrzyni; Ignacy Fakadej (Takadaj) i Pelc, którzy przenieśli ją na plecach do swojej miejscowości i tu wójt ukrył Emilię Urbańską. Najpierw w małym domku, dając straż z 20 chłopów, potem w chacie Piotra Stepka. Gdy dowiedział się, że chłopi w Sanoku uradzili by ją uwięzić, odstawił Urbańską w przebraniu do Dukli.
W 1863 r. w Iskrzyni mieszkało 760 osób.
W roku 1878, samorząd wiejski zakupił budynek dawnego dworu i parcelę o powierzchni 67 arów z przeznaczeniem na szkołę.
Najważniejszym dziełem, które opisuje dzieje Iskrzyni jest kronika napisana w 2002 r. przez Józefa Lorensa.
Komunikacja
Przez wieś przebiega Droga Krajowa nr 19 łącząca Barwinek na granicy ze Słowacją z Kuźnicą Białostocką na granicy z Białorusią (trasa międzynarodowa E371). Międzynarodowy charakter drogi powoduje duży ruch tranzytowy, którego znaczną część stanowią samochody ciężarowe z różnych państw (Bałkany, Węgry, państwa bałtyckie, a ostatnio także Rosja). W najbliższych latach DK19 ma zostać zastąpiona drogą ekspresową S19 wchodzącą w skład tzw. Via Carpatia. Trasa planowanej drogi ekspresowej przebiega pomiędzy Iskrzynią i Haczowem. W południowej części wsi planuje się węzeł Iskrzynia (jeden z dwóch przeznaczonych do obsługi miasta Krosna), natomiast w północnej – Miejsce Obsługi Podróżnych „Zagórze”. Odcinek Iskrzynia - Miejsce Piastowe (z węzłem Iskrzynia) jest już w budowie (planowane oddanie do ruchu - 2025), odcinek Domaradz - Iskrzynia jest w trakcie projektowania (planowane rozpoczęcie budowy - 2024).
Poza DK19 na sieć drogową wsi składa się droga powiatowa Iskrzynia-Haczów-Trześniów, a także szereg dróg gminnych. Położenie Iskrzyni nad dwoma rzekami wymusiło budowę mostów – najważniejszy to most na Wisłoku w ciągu drogi krajowej, zbudowany w latach 70. XX wieku, tuż obok historycznej przeprawy Traktu Węgierskiego. Ponadto istnieje most na Morwawie w ciągu drogi powiatowej oraz wiszący most linowy na Wisłoku (tzw. kładka).
Miejscowość jest obsługiwana przez kilku prywatnych przewoźników, wykonujących kursy na trasie Krosno – Brzozów oraz MKS w Krośnie (linia nr 5). Kursuje także autobus PKS Rzeszów relacji Rzeszów-Dukla.
↑ abRozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
↑Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 4.
↑Lustracja województwa ruskiego 1661-1665. Cz. 1, Ziemia Przemyska i Sanocka, wydali Kazimierz Arłamowski i Wanda Kaput, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 266.
↑Właściwie Zamorwawa (część położona za rzeką Morwawą). Nazwa "Zamorwana" pojawia się na mapach austriackich, zapewne w wyniku przekręcenia nazwy przez niepolskojęzycznych autorów mapy