Irina Witaljewna Ponarowska, ros. Ири́на Вита́льевна Понаро́вская (ur. 12 marca 1953 w Leningradzie[1]) – radziecka i rosyjska piosenkarka ludowa i jazzowa, aktorka[2], anchorwoman[1], uznawana za symbol seksu lat 90[2].
Urodziła się w rodzinie muzyków. Ojciec – Witalij Borisowicz Ponarowski (ros. Виталий Борисович Понаровский) – ukończył klasę wiolonczeli na Konserwatorium Leningradzkim, był dyrygentem i kierownikiem artystycznym orkiestry jazzowej; zmarł w 1996 roku. Matka – Nina Nikołajewna Arnoldi (ros. Нина Николаевна Арнольди) – ukończyła klasę fortepianu na Konserwatorium Leningradzkim, pracowała jako akompaniator w szkole muzycznej przy Konserwatorium; nagradzana dyplomami międzynarodowych konkursów muzyki klasycznej „za najlepszy akompaniament”[1].
Kariera artystyczna
W 1976 wykonywana przez artystkę piosenka „Мольба” („Зови меня, любовь”)[a][3] została nagrodzona Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie[4][5][6][7][8].
W latach 1994–1995 prowadziła program telewizyjny Fitnes-kłass Iriny Ponarowskoj (ros. Фитнесс-класс Ирины Понаровской), w którym rozwinęła i promowała własną metodologię gimnastyki i prawidłowego żywienia[1].
Wybrane piosenki
- Мольба (Molba)[4][5]
- Музыка любви (Muzyka lubwi)
- Рябиновые бусы (Riabinowyje busy)
- Гитара (Gitara)
- Спасибо тебе (Spasibo tiebie)
- Обещанья, прощенья и прощанья (Obieszczanja, proszczenja i proszczanja)
- Спасибо за любовь (Spasiba za ljubow)
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
1961–1969 |
|
---|
1970–1979 |
|
---|
1980–1989 |
|
---|
1990–1998 |
|
---|
2005–2009 |
|
---|
2012– |
|
---|