Ireneusz Niewiarowski
Data i miejsce urodzenia
23 marca 1953 Przedecz
Zawód, zajęcie
polityk, rolnik
Stanowisko
poseł na Sejm I, III i IV kadencji (1991–1993, 1997–2005), senator I, VII i VIII kadencji (1989–1991, 2007–2015)
Partia
Platforma Obywatelska
Odznaczenia
Z Heleną Hatką i Markiem Ziółkowskim w Senacie (2014)
Ireneusz Niewiarowski (ur. 23 marca 1953 w Przedczu ) – polski polityk, rolnik, działacz samorządowy i społeczny, prezes Krajowego Stowarzyszenia Sołtysów , poseł na Sejm I , III i IV kadencji, senator I , VII i VIII kadencji.
Życiorys
Syn Walentego i Heleny[1] , brat Wacława [2] . Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kłodawie i technikum ogrodnicze w Sochaczewie . Zajął się prowadzeniem indywidualnego gospodarstwa rolnego w gminie Kłodawa . W 1980 należał do założycieli rolniczej „Solidarności” . W stanie wojennym został internowany na okres od 14 grudnia 1981 do 2 czerwca 1982[1] .
W latach 1992–1997 zasiadał w prezydium zarządu krajowego Stronnictwa Ludowo-Chrześcijańskiego . Od 1997 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego , zaś od 2002 do rozwiązania do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego – Ruchu Nowej Polski . W 2007 wstąpił do Platformy Obywatelskiej . Od połowy lat 90. stoi na czele Krajowego Stowarzyszenia Sołtysów . Kieruje też lokalną organizacją Towarzystwo Samorządowe , działającą głównie na obszarze dawnego województwa konińskiego . Inicjował także powstanie kilku innych organizacji pozarządowych zajmujących się działalnością społeczną.
W latach 1989–1991 był senatorem I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego , następnie do 1993 posłem I kadencji , wybranym z listy PL . W trakcie tej kadencji przewodniczył KP Konwencja Polska , w 1993 nie został ponownie wybrany[3] . W 1997 powrócił do Sejmu (III kadencji ) jako kandydat AWS , a w 2001 uzyskał mandat poselski na IV kadencję z listy PO (jako kandydat SKL). W 2005 bez powodzenia kandydował do Senatu.
W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia Platformy Obywatelskiej został ponownie wybrany na senatora VII kadencji w okręgu konińskim , otrzymując 77 676 głosów. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do Senatu (VIII kadencji ) w okręgu nr 93 [4] . W 2015 nie został wybrany na kolejną kadencję. W wyborach w 2019 ubiegał się bez powodzenia o mandat poselski[5] .
Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne