Igrzyska Konferencji Pacyfiku

Igrzyska Konferencji Pacyfiku – międzynarodowe zawody lekkoatletyczne organizowane w latach 1969–1985.

Idea stworzenia tych zawodów powstała podczas letniej uniwersjady w 1967 w Tokio, która była zbojkotowana przez Związek Radziecki i sprzymierzone z nim państwa. Przedstawiciele pięciu państw: Australii, Japonii, Kanady, Nowej Zelandii i Stanów Zjednoczonych uzgodnili, że co cztery lata w roku poolimpijskim będą się odbywały zawody lekkoatletyczne skupiające sportowców z tych pięciu państw.

Odbyło się pięć edycji igrzysk Konferencji Pacyfiku. Do udziału w igrzyskach w 1981 dopuszczono lekkoatletów z wszystkich państw, w tym z Polski. Zwycięzcami zawodów w 1981 pochodzącymi spoza państw–założycieli byli András Paróczai, Bronisław Malinowski, Miklós Németh, Grażyna Rabsztyn i Tessa Sanderson[1].

Edycje

lp. rok miasto – organizator
I 1969 Japonia Tokio
II 1973 Kanada Toronto
III 1977 Australia Canberra
IV 1981 Nowa Zelandia Christchurch
V 1985 Stany Zjednoczone Berkeley

Tabela medalowa

Poz. Państwo Łącznie
1.  Stany Zjednoczone 76 36 29 141
2.  Australia 50 51 45 146
3.  Kanada 22 39 36 97
4.  Nowa Zelandia 9 19 30 58
5.  Japonia 7 27 32 66
6.  Polska 2 1 2 5
7.  Wielka Brytania 2 0 1 3
8.  Węgry 2 0 0 2
9.  Chiny 1 0 1 2
10.  RFN 1 0 0 1

Przypisy

  1. ↑ Pacific Conference Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-18] (ang.).

Bibliografia