Landgrafostwo Hesji-Darmstadt (niem.Landgrafschaft Hessen-Darmstadt, w skrócie Hesja-Darmstadt) – państwo, które wchodziło w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Powstało w 1567 roku w następstwie śmierci ostatniego Landgrafa HesjiFilipa Wielkodusznego, który rządzone przez siebie terytoria podzielił między swoich czterech synów. Nazwa państwa wynikała stąd, że jego stolicą zostało miasto Darmstadt. Podczas wojen napoleońskich doszło w 1806 roku do likwidacji Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a jednym ze skutków tej decyzji było podniesienie Hesji-Darmstadt do rangi Wielkiego Księstwa.
Historia
XVII wiek
Hesja-Darmstadt powstała w 1567 roku jako część rządzonej przez landgrafa Filipa WielkodusznegoHesji przyznana jego najmłodszemu synowi Jerzemu. Wraz z wygaśnięciem linii heskich władców rządzących Hesją-Marburg i Hesją-Rheinfels w 1604 roku, Hesja-Darmstadt wraz z Hesją-Kassel stała się jednym z dwóch państw heskich. Podczas gdy Hesja-Kassel przyjęła kalwinizm i stała się podczas wojny trzydziestoletniej jednym z najbardziej gorliwych zwolenników strony protestanckiej, Landgraf Hesji-Darmstadt Jerzy II pozostał przy religii luterańskiej i ze względu na ścisły sojusz z Saksonią w 1635 roku przeszedł na stronę Habsburgów.
XVIII wiek
Ernest Ludwik, landgraf Hesji-Darmstadt panował w latach 1678–1739. Dwukrotnie musiał uchodzić z Darmstadt, które w 1691 i 1693 spalił gen. Melac na czele wojsk Ludwika XIV, króla Francji. Po zakończeniu wojny Ernest-Ludwik postanowił nie tylko odbudować stolicę ze zniszczeń, lecz także upiększyć ja nowymi pałacami i budynkami na wzór francuski. W tym celu zatrudnił zdolnego francuskiego architekta Louisa Remy de la Fosse. Za zaletę landgrafa należy uznać fakt tworzenia ministrów z takich specjalistów z zakresu państwa i prawa jak Wilhelm Ludwig von Maskowsky (1675-1731). W 1709 roku zaczął na jego dworze pracować kompozytor Christoph Graupner.
Za panowania Ernesta-Ludwika ludność Hesji-Darmstadt liczyła ok. 100 tysięcy.
Ludwik VIII panował w latach 1739–1768. Ludwik VIII był politycznie sprzymierzeńcem imperium Habsburgów i cesarzowej Marii Teresy. Landgrafa bardzo niepokoił wzrost potęgi Królestwa Prus w Rzeszy.
Ludwik IX, landgraf Hesji-Darmstadt (1768-1790) znany był jako „landgraf-żołnierz” ze względu na swe zainteresowania militarne i posiadanie stopnia oficerskiego w wojsku pruskim. Jego żona Karolina (1721−1774) była bóstwem „oświeconych”, w tym Goethego i Herdera, który pracował wtedy w Darmstadt. Minister Friedrich Karl von Moser (1723-1798) polepszył w tych latach stan finansów państwa.
Ludwik I, wielki książę Hesji-Darmstadt był landgrafem Hesji-Darmstadt w latach 1790–1806 (jako Ludwik X), a następnie wielkim księciem Hesji-Darmstadt.
Terytorium Hesji-Darmstadt uległo znaczącemu powiększeniu na skutek reorganizacji ziem niemieckich w 1803 roku (Reichsdeputationshauptschluss). Najznaczniejszym zyskiem było księstwo Westfalii, którym poprzednio władał arcybiskup Kolonii, a zaraz po nim terytoria arcybiskupstwa Moguncji oraz biskupstwa Wormacji. W roku 1806 zlikwidowano Święte Cesarstwo Rzymskie, a Hesja-Darmstadt przekształcona została w Wielkie Księstwo Hesji. Na kongresie wiedeńskim postanowiono, że musi je oddać, ale jako rekompensatę dano mu tereny tzw. „Hesji Nadreńskiej” (Rheinhessen), z miastem Moguncja.