Wymagane minimum kwalifikacyjne do udziału w mistrzostwach świata wynosiło 4,40 m, w zawodach mogły wystąpić co najwyżej dwie zawodniczki z jednego kraju[1].
Eliminacje odbyły się 7 marca 2008, zaś finał rozegrano dzień później.
Zwyciężczyni – Rosjanka Jelena Isinbajewa zdobyła trzeci raz z rzędu złoto halowych mistrzostw świata, tym razem jednak przyszło jej to z większym trudem 2 i 4 lata wcześniej – jej rezultat był słabszy niż w poprzednich edycjach mistrzostw, a przed próbą na 4,75 m znajdowała się ona dopiero na 4. miejscu. Spośród dziesiątki lekkoatletów, którzy zdecydowali się bronić w Walencji tytułów wywalczonych w 2006 w Moskwie jedynie Meseret Defar oraz Isinbajewa ponownie sięgnęły po złote medale[2]. Dla Moniki Pyrek był to kolejny medal międzynarodowej imprezy, za to Jennifer Stuczynski oraz Fabiana Murer[3] po raz pierwszy znalazły się na podium światowej imprezy rangi mistrzowskiej. Był to zarazem pierwszy w XXI wieku konkurs na mistrzowskich zawodach, który rodaczka Isinbajewej – Swietłana Fieofanowa zakończyła bez medalu[4]. Drugi raz w historii konkursów tyczkarek na halowych mistrzostwach świata na podium znalazły się 4 zawodniczki – w 1999 brązowe medale zdobyły: Niemka Nicole Humbert oraz Węgierka Zsuzsanna Szabó[5].
Do mistrzostw nie zakwalifikowały się (przegrywając krajowe eliminacje) 2. i 6. zawodniczka z list światowych[6][7] – Rosjanka Julija Gołubczikowa, która zajęła dopiero 3. miejsce w mistrzostwach Rosji[8], oraz Niemka Carolin Hingst, która na mistrzostwach Niemiec nie zaliczyła żadnej wysokości[9].
Poz. - pozycja
AR - halowy rekord kontynentu | PB - rekord życiowy | SB - najlepszy wynik w sezonie
DNS - nie wystartowała | NM - brak zaliczonego skoku | o - skok zaliczony | x - skok spalony | – - pominięcie wysokości | Q - awans z wynikiem | q - awans z miejsca
Do zawodów zgłoszono 16 zawodniczek z 10 krajów, na starcie nie stanęła ostatecznie reprezentantka Malezji Roslinda Samsu. Awans do finału gwarantował rezultat 4,55, jednak ponieważ tylko jedna zawodniczka pokonała tę wysokość to do finału awansowało 9 najlepszych tyczkarek kwalifikacji (według przepisów do finału powinno awansować 8 zawodniczek, jednak Naroa Agirre oraz Pavla Rybová zostały sklasyfikowane ex aequo na 8. pozycji, stąd awans pierwszej dziewiątki).