Był synem pastora ks. Zygmunta Ottona Manitiusa i Zofii z d. Ehlert oraz wnukiem ks. Karola Gustawa Manitiusa, generalnego superintendentaKościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum w Łodzi, w latach 1901–1906 studiował teologię na uniwersytecie w Dorpacie, gdzie był współzałożycielem Koła Teologów Polskich. Ordynowany na duchownego 10 lutego1907 w Warszawie. Był kolejno wikariuszem w parafii Świętej Trójcy w Łodzi (1907–1909), w Lipnie, Osówce (w 1909) i następnie w parafii ewangelicko-augsburskiej w Zduńskiej Woli, gdzie w 1910 został mianowany administratorem, a w 1911 został wybrany proboszczem. Podlegał mu filialny zbór w Łasku, zaś w latach 1920–1922 dodatkowo zarządzał parafią w Wieluniu. Podczas I wojny światowej organizował pomoc dla społeczeństwa miasta i współdziałał w procesie polonizacji szkolnictwa, wykładając religię ewangelicką i historię w gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego. Zaangażowany w życie lokalne, jako radny miejski należał do inicjatorów niezrealizowanego projektu budowy linii tramwajowej do Łodzi. W 1923 został poświęcony parafialny dom starców.
Woldemar Gastpary, Manitius Gustaw, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 19, Wrocław, Ossolineum, 1974
JerzyJ.DomasłowskiJerzyJ., Kościół Ewangelicko-Augsburski w Poznaniu i w Zachodniej Wielkopolsce w latach 1919-2005, Poznań: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Poznaniu, 2005, ISBN 83-922889-0-4, OCLC69480325. Brak numerów stron w książce
Jerzy Domasłowski, Manitius Gustaw, [w:] Encyklopedia Gdyni, red. nacz. Małgorzata Sokołowska, Gdynia, Oficyna Verbi Causa, 2006, ISBN 83-921571-8-4
Paweł Anders: Patroni wielkopolskich ulic. Poznań: Wydawn. Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006. ISBN 978-83-87816-76-6. OCLC150250940. (pol.). Brak numerów stron w książce
Andrzej Manitius, Ks. Gustaw Manitius, Pastor ewangelicki, męczennik za wiarę i polskość, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń, 2016, ISBN 978-83-8019-314-7