Grzybnia (łac.mycelium[1]) – plecha stanowiąca ciało grzybów, zbudowana z wyrośniętej i rozgałęzionej strzępki lub wielu strzępek skupionych w jednym miejscu[2]. U grzybów można wyróżnić następujące stopnie organizacji budowy: pojedyncza komórka ⇒ strzępka ⇒ grzybnia ⇒ owocnik lub przetrwalnik[3].
Budowa grzybni
Zasadniczą częścią grzybni są strzępki. Ich średnica zwykle nie przekracza 0,01 mm, długość jest wielokrotnie większa i zwykle są bezbarwne (szkliste). Gołym okiem są niedostrzegalne, do ich obserwacji potrzeba użyć mikroskopu. Czasami jednak grzybnię można obserwować gołym okiem – gdy tworzy skupiska, jakimi są np. owocniki grzybów, podkładki, ryzomorfy[2].
Grzybnię cechuje prymitywna budowa, brak jej zróżnicowanych i wyspecjalizowanych organów, a zróżnicowanie budowy jej komórek jest niewielkie[4]. Czasami tworzy jednak struktury podobne do tkanek u roślin wyższych. Gęsto upakowane strzępki grzybni tworzą nibytkankę zwaną pseudoparenchymą[5], której strzępki często połączone są śluzowaciejącymi ścianami komórkowymi lub innymi wydzielinami komórkowymi[4].
Rodzaje grzybni
Ze względu na funkcję:
grzybnia substratowa, zwana też grzybnią wegetatywną, wewnętrzną, wgłębną, podłożową lub pożywkową – grzybnia wnikająca w podłoże i pobierająca z niego wodę i składniki odżywcze;
↑ abcEwaldE.GerhardtEwaldE., Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa 2006, s. 691, ISBN 83-7404-513-2.
↑SelimS.KryczyńskiSelimS., ZbigniewZ.WeberZbigniewZ. (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0. Brak numerów stron w książce
↑JanuszJ.BłaszkowkiJanuszJ., MariuszM.TadychMariuszM., TadeuszT.MadejTadeuszT., Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9. Brak numerów stron w książce