Griffin Dunne
Griffin Dunne (2010)
|
Imię i nazwisko
|
Thomas Griffin Dunne
|
Data i miejsce urodzenia
|
8 czerwca 1955 Nowy Jork
|
Zawód
|
aktor, reżyser, producent, scenariusz
|
Współmałżonek
|
Kate Forte (1973-1974; anulowano) Carey Lowell (1989−1995; rozwód) Anna Bingemann (od 2009)
|
Lata aktywności
|
od 1975
|
|
Thomas Griffin Dunne[1][2] (ur. 8 czerwca 1955 w Nowym Jorku) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, reżyser, producent i scenarzysta.
Nominowany do Oscara dla najlepszego filmu krótkometrażowego na żywo za dramat Duke of Groove (1995).
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Nowym Jorku[3] w stanie Nowy Jork jako najstarsze z trójki dzieci Ellen Beatriz (z domu Griffin; 1932-1997)[4] i Dominicka Dunne (1925-2009)[5], pisarza i dziennikarza. Jego rodzina była pochodzenia irlandzkiego[6]. Wychowywał się w Los Angeles z młodszym rodzeństwem – bratem Alexem[7] i siostrą Dominique (1959-1982)[8]. Brat jego ojca John Gregory Dunne (1932-2003)[9] był pisarzem, scenarzystą, dziennikarzem i krytykiem literackim, a jego żona Joan Didion była dziennikarką, eseistką i powieściopisarką.
W wieku 5 lat został uratowany przed utonięciem przez Seana Connery’ego[10]. Dunne uczęszczał do Fay School in Southborough w Massachusetts, a następnie poszedł do liceum w Colorado Springs, gdzie zainteresował się aktorstwem, pojawiając się w wielu przedstawieniach szkolnych. Kiedy w przeddzień występu w inscenizacji Otello, został przyłapany przez nauczyciela na paleniu marihuany, został natychmiast usunięty. Wkrótce potem przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie studiował aktorstwo w HB Studio[10] i Neighborhood Playhouse School of the Theatre[11] pod kierunkiem Uty Hagen i rozpoczął karierę sceniczną[12]. Pod koniec lat 70. pracował w stoisku koncesji na popcorn w Radio City Music Hall[10].
Kariera
Debiutował na ekranie w roli Herbiego Johnsona w biograficznym melodramacie Larry’ego Peerce’a Po tamtej stronie góry (The Other Side of the Mountain, 1975), opartym na prawdziwej historii mistrzyni wyścigów narciarskich Jill Kinmont[13]. W 1979 został producentem komedii romantycznej Po uszy (Chilly Scenes of Winter)[14] z udziałem Johna Hearda i Mary Beth Hurt, gdzie pojawił się jako dr Mark.
W 1983 wspólnie z aktorką Amy Robinson założył Double Play Productions[10]. Jego kreacja programisty komputerowego Paula Hacketta w komedii Martina Scorsese Po godzinach (After Hours, 1985), którego był też współproducentem[15], zdobyła nominację do Złotego Globa w kategorii Najlepszy aktor w komedii lub musicalu. W komedii Jamesa Foleya Kim jest ta dziewczyna? (Who’s That Girl, 1987) u boku Madonny zagrał postać prawnika podatkowego Loudona Trotta[16].
Wspólnie z Amy Robinson był producentem dramatu Sidneya Lumeta Stracone lata (Running on Empty, 1988) z Juddem Hirsch i Riverem Phoenix, melodramatu Luisa Mandoki Biały pałac (White Palace, 1990) z Susan Sarandon i Jamesem Spaderem oraz komediodramatu Lasse Hallströma Jedna runda (Once Around, 1991) z Holly Hunter, Richardem Dreyfussem, Geną Rowlands i Dannym Aiello.
W komediodramacie Howarda Zieffa Moja dziewczyna (My Girl, 1991)[17] z Anną Chlumsky i Macaulayem Culkinem wystąpił w roli nauczyciela Jake’a Bixlera. W 1992 roku za rolę Martina Mirkheima w broadwayowskiej wersji Search and Destroy[18] został uhonorowany Theatre World Award i otrzymał nominację do Drama Desk Award. W dramacie Roberta Redforda Quiz Show (1994) z Ralphem Fiennesem, Johnem Turturro i Robem Morrow pojawił się jako facet od rachunków. Za postać Boba w serialu Frasier (1996) był nominowany do nagrody Primetime Emmy.
Był nominowany do Oskara jako reżyser filmu krótkometrażowego Duke of Groove (1996)[19] z Tobeyem Maguire, Kieferem Sutherlandem, Umą Thurman i Kate Capshaw. Odniósł także sukces jako reżyser czarnej komedii Miłość jak narkotyk (Addicted to Love, 1997)[20] z Meg Ryan i Matthew Broderickiem.
Za reżyserię komediodramatu Lisa Picard Is Famous (2000) był nominowany do nagrody Un Certain Regard na 53. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes[21].
Życie prywatne
W 1972 poznał producentkę Kate Forte[22], z którą był żonaty w latach 1973–1974[23]. W 1988 roku związał się z modelką i aktorką Carey Lowell[24], powszechnie znaną z roli Pam Bouvier w serii o Jamesie Bondzie Licencja na zabijanie (Licence to Kill, 1989) z Timothy Daltonem. Wzięli ślub 9 grudnia 1989. Mają córkę Hannah (ur. 12 kwietnia 1990)[25][26]. Po sześciu latach małżeństwa, 10 grudnia 1995 rozwiedli się[27]. W latach 2000–2001 jego partnerką była aktorka i modelka Sophie Dahl, była modelka, pisarka, wnuczka pisarza Roalda Dahla i aktorki Patricii Neal, córka aktora Juliana Hollowaya[28]. W 2007 roku związał się z Anną Bingemann, z którą się ożenił 4 lipca 2009[29].
Wybrana filmografia
Filmy
Seriale TV
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Robert Greenwald – Xanadu (1980)
- Michael Cimino – Wrota niebios (1981)
- Ken Annakin – Film o piratach / Terence Young – Inchon (1982)
- Peter Sasdy – Kobieta samotna (1983)
- John Derek – Bolero (1984)
- Sylvester Stallone – Rocky IV (1985)
- Prince – Zakazana miłość (1986)
- Norman Mailer – Twardziele nie tańczą / Elaine May – Ishtar (1987)
- Blake Edwards – Zachód słońca / Stewart Raffill – Mac i Ja (1988)
- William Shatner – Star Trek V: Ostateczna granica (1989)
- John Derek – Duchy tego nie robią (1990)
- Michael Lehmann – Hudson Hawk (1991)
- David Seltzer – Światło w mroku (1992)
- Jennifer Lynch – Uwięziona Helena (1993)
- Steven Seagal – Na zabójczej ziemi (1994)
- Paul Verhoeven – Showgirls (1995)
- Andrew Bergman – Striptiz (1996)
- Kevin Costner – Wysłannik przyszłości (1997)
- Gus Van Sant – Psychol (1998)
- Barry Sonnenfeld – Bardzo dziki zachód (1999)
- Roger Christian – Bitwa o Ziemię (2000)
- Tom Green – Luźny gość (2001)
- Guy Ritchie – Rejs w nieznane (2002)
- Martin Brest – Gigli (2003)
- Pitof – Kobieta-Kot (2004)
- John Asher – Dirty Love (2005)
- M. Night Shyamalan – Kobieta w błękitnej wodzie (2006)
- Chris Sivertson – Wiem, kto mnie zabił (2007)
- Uwe Boll – Dungeon Siege: W imię króla, Postal i Szczury tunelowe (2008)
- Michael Bay – Transformers: Zemsta upadłych (2009)
- M. Night Shyamalan – Ostatni władca wiatru (2010)
- Dennis Dugan – Jack i Jill i Żona na niby (2011)
- Bill Condon – Saga „Zmierzch”: Przed świtem – część 2 (2012)
- Elizabeth Banks, Steven Brill, Steve Carr, Rusty Cundieff, James Duffy, Griffin Dunne, Peter Farrelly, Patrik Forsberg, Will Graham, James Gunn, Bob Odenkirk, Brett Ratner i Jonathan van Tulleken – Movie 43 (2013)
- Michael Bay – Transformers: Wiek zagłady (2014)
- Josh Trank – Fantastyczna Czwórka (2015)
- Dinesh D’Souza i Bruce Schooley – Ameryka Hillary:: Tajna historia partii demokratycznej (2016)
- Tony Leondis – Emotki. Film (2017)
- Etan Cohen – Holmes i Watson (2018)
- Tom Hooper – Koty (2019)
- Sia – Music (2020)
- Christopher Ashley – Diana (2021)
- Colson Baker i Mod Sun – Miłego Żalu (2022)
- Rhys Frake-Waterfield – Puchatek: Krew i miód (2023)
|